„Het voelt alsof we vrouwen in de steek laten, maar het kan nu even niet anders”, zegt Schreeuw om Leven-voorman Kees van Helden. Woensdag viel het besluit tijdelijk te stoppen met wakes bij abortusklinieken.
Rustig in gesprek gaan met vrouwen bij abortuscentra lukt de vrijwilligers van hulpverleningstak Er is hulp niet meer. De pers staat er met zijn neus bovenop, vertelt Van Helden. Maandag ging het mis. De media richten hun lenzen op een vrouw die de kliniek verlaat na een afspraak. Ontzettend boos wordt ze, en uiteindelijk rent ze weg.
Het kan niet waar zijn dat nu zelfs deze kwetsbare vrouwen niet meer met rust worden gelaten, denkt Van Helden als hij het verslag van de wakers leest. „Totaal onwenselijk. Ik heb er slecht van geslapen.” Na overleg met het bestuur schort de stichting alle activiteiten bij abortusklinieken voorlopig op. „Ik voel me verantwoordelijk voor onze vrijwilligers en de vrouwen.”
Zelden kreeg Schreeuw om Leven reactie in al die 25 jaar dat ze op de stoep van abortusklinieken strijdt voor het ongeboren leven. Tot 16 januari dit jaar, als tv-programma EenVandaag aandacht besteedt aan „agressieve antiabortusdemonstranten.” Het Humanistisch Verbond en abortuscentra klagen over „toenemende intimidatie” van vrouwen. Een verborgen camera toont opnames van gesprekken die vrijwilligers voeren. „Weet je wel hoe je kindje aan zijn einde komt?” vraagt een van hen. En, als de vrouw tegenwerpt dat ze goed over haar beslissing heeft nagedacht: „Je kindje heeft geen keus.” Agressie komt geen enkele keer in beeld.
Sindsdien ontvangt de organisatie dreigmails – woensdag nog zo’n zes of zeven. „Die hoeven we niet allemaal serieus te nemen. Maar als er één wel doet wat hij schrijft, heb je een probleem.”
Vooralsnog bleef het bij verbale dreigingen. Vrijwilligers kregen af en toe van voorbijgangers te horen dat ze moeten opzouten. Sommigen gaven afgelopen weken aan even niet meer te wilden waken, uit angst een cameraman voor hun neus te krijgen. De meesten wilden doorgaan, zegt Van Helden. „Omdat zij zien welk verschil het kan maken als een vrouw in nood hulp wordt geboden. Elke week ziet er daardoor iemand af van abortus.”
Geweld
Joop van Ooijen van Jezus Redt betreurt het besluit van Schreeuw om Leven. Zijn club staat regelmatig in Rotterdam. Met spandoeken als ”Abortus is moord”. Bekering is hun hoofddoel, niet het bestrijden van abortus. „Wij zijn evangelisten die ook bij abortusklinieken staan.”
Dreigingen zijn er altijd, zegt hij. De politie heeft hem weleens weggestuurd. „Verdrukking hoort erbij als je opkomt voor het recht. Kijk wat ze met Jezus hebben gedaan. Hij gaf zelfs Zijn leven. Ons schieten ze echt niet overhoop. Het blijft bij scheldpartijen.”
Van een gewelddadige aanpak is de evangelist niet vies. „Voor mijn part gooien ze een bom op zo’n kliniek. Als er geen mensen binnen zijn natuurlijk.” Of hij ook meer weet van de dichtgekitte sloten van een Rotterdamse kliniek? „Als dat zo zou zijn, zeg ik dat natuurlijk niet. Maar ik heb sympathie voor mensen die er alles aan doen om abortus tegen te houden. Voor mij zijn alle middelen toegestaan om de abortuspraktijk te stoppen, zolang ze geen mensen treffen.”
Veiligheid
Het stoort Van Helden dat de activiteiten van alle prolife-organisaties op één hoop worden gegooid. Ook dat was een reden om tijdelijk te stoppen met waken. „Het helpt vrouwen niet als het beeld van een agressieve aanpak alleen maar gevoed wordt. Nee, wij zijn niet de dupe geworden van de acties van andere organisaties. Wel van het beeld dat de aanpak van de één de ander wordt verweten.”
Hij verwacht het waken eind april weer op te kunnen pakken. Dit hangt ook af van gesprekken met de politie. „Onze vraag is wat zij kunnen doen om onze veiligheid te garanderen bij wakes.”
