Dat voorstel deed CU-Kamerlid Dik-Faber vandaag tijdens een debat over de dalende vaccinatiegraad in Nederland.

Oorzaak van de daling is de groeiende groep zogenaamde antivaxxers: ouders die, veelal gevoed door kritische blogs op internet en social media, hun kind niet laten vaccineren uit wantrouwen jegens de farmaceutische industrie en de overheid.

Volgens wetenschappers is een belangrijk deel van deze groep te overtuigen van de gezondheidswinst van vaccinatie, mits ze daarover goed worden voorgelicht.

Blokhuis beraadt zich daarom op de vraag welke campagnes daaraan kunnen bijdragen.

In november stelde hij voor ouders uit te nodigen voor een extra gesprek met een jeugdarts van het consultatiebureau. Veel antivax-ouders koesteren echter ook jegens deze jeugdartsen de nodige argwaan, denkt Dik-Faber. „Omdat ze met hun huisarts doorgaans wel een vertrouwensrelatie hebben, liggen gesprekken daarmee volgens mij meer voor de hand. Huisartsen kunnen bovendien de gevolgen van niet-vaccineren illustreren met praktijkervaringen”, aldus het Kamerlid.

Ook de SGP vindt een gesprek met de huisarts een geschikt middel voor het bestrijden van desinformaties, aldus SGP-leider Van der Staaij donderdag. Hij vroeg Blokhuis toe te zeggen dat het kabinet ouders niet op enigerlei wijze zal verplichten hun kind te laten inenten, ook niet als de vaccinatiegraad verder daalt.

Van de VVD hoeft de bewindsman niet zo ver te gaan. VVD-Kamerlid Veldman riep Blokhuis op uit voorzorg de voors en tegens van dwangmaatregelen toch alvast in kaart te brengen. Concreet pleitte hij voor een onderzoek naar een plicht voor kinderdagverblijven om niet-gevaccineerde kinderen te weigeren, én voor een onderzoek naar niet verstrekken van kinderbijslag aan ouders die ervan afzien hun kind te laten inenten.

SP-Kamerlid Hijink zei dat de voorlichtingscampagnes waar Blokhuis aan werkt indringend en confronterend moeten zijn. Volgens CDA-Kamerlid Kuik kan Blokhuis de irrationele argumenten van de antivaxgroepering het best bestrijden met behulp van „beeldende metaforen” en „indringende patiëntervaringen.”