Als het buiten koud is, dan weet je dat het weer eens tijd wordt voor erwtensoep. Zelfgemaakte, goedgevulde erwtensoep.
Tijd om de groentes te snijden. Dit vind ik het mooiste van snert koken. Sommige groenten hebben heel mooie structuren. Zoals de winterpeen, die ik eerst in schijfjes snijd en dan in blokjes, en de preien. Daar zou je een stilleven van moeten schilderen, dacht ik ooit.
Het is er nooit van gekomen. Maar de erwtensoepkokerij levert nu wel materiaal voor deze rubriek.
Als de groenten zijn gesneden en na een halfuur koken de erwten uit elkaar zijn gevallen, haal ik de twee schouderkarbonades uit de pan en snijd ze in kleine stukjes.
Langzaam verandert het stilleven in soep. Alleen de wortel en knolselderij blijven enigszins herkenbaar.
„Dat ziet er vies uit”, zegt mijn jongste zoon altijd, zodra de soep wordt opgediend. Echt snert. Maar lékker! Zeker met roggebrood en spek.
Over de fotograaf
Anton Dommerholt (56) begon op zijn 14e te fotograferen met een boxcamera. In zijn werk voor het RD fotografeert hij graag mensen in alle soorten en maten. Voor deze rubriek speurt hij met zijn macrolens naar de schoonheid van het alledaagse. Het fascineert hem hoe levensgroot kleine dingen kunnen zijn.