In het Oude Testament ontdekken we Gods grootheid, almacht en trouw door de geslachten heen. Aan de hand van het Nieuwe Testament mogen we met de hulp van de Heilige Geest praktisch met God leven, in navolging van de Heere Jezus en op grond van Zijn liefdevolle offer. Het is onze enige troost als we hierop persoonlijk amen mogen zeggen.

Opgesloten

Ik voel veel liefde voor de reformatorische kring waarin ik geboren werd, opgroeide, naar school ging (Ds. Johannes Bogermanschool in Capelle aan den IJssel) en nog steeds een plek mag hebben. We hebben het voor het oog fijn met elkaar. We hebben de grootste kerken, de best georganiseerde scholen, de meest welvarende gezinnen en de hardst groeiende bedrijven.

Tegelijk drukt bij al die zegeningen de geestelijke armoede mij enorm terneer. We leven vaak nauwelijks echt uit en met God Zélf. Daarom vinden we het zo moeilijk om de juiste toon ten opzichte van elkaar en de wereld om ons heen te raken. We strijden soms zo stellig voor onze eigen waarheden. Komt er nog wel een helder geluid achter de zwaar bewaakte muren vandaan? Is er stilte gekomen doordat de mens de Heere zo moeilijk lijkt te kunnen vinden in de kerk en daarom het getuigen maar overlaat aan de dominee of de politicus?

Er zijn in de kerken veel goede bedoelingen en veel heilzame en goede zaken. Toch ben ik verdrietig door de oppervlakkigheid en welvaart, die we zo gemakkelijk combineren met een zwaarmoedig geestelijk leven. Het opgesloten zitten tussen de hoog opgetrokken kerk-, school- gezinsmuren valt me zwaar. Daardoor is de heilzame uitstraling jegens onze lieve kinderen en de wereld om ons heen minimaal. Ook maakt het me verdrietig dat we vaak niet meer weten hoe we de Bijbel praktisch moeten toepassen in het dagelijks leven, en dat God in veel (kerkelijke) bezigheden de eer niet krijgt de Hij zó verdient (Mal. 1). Misschien moeten we eerlijk toegeven dat we blijer zijn met de leer dan met de Heer.

Spreekruimte

Veel mensen (jongeren) zijn gestopt met kerkgaan of gingen over naar een ander kerkverband. Zij verlieten de kerk waarin zij met hun ouders hun jeugdtijd doorbrachten. Terwijl hun kritische vragen vaak een roep om aandacht waren en een hunkering naar persoonlijke erkenning in hun zoektocht naar de Waarheid. Het zou al grote winst zijn als we jongeren of andersdenkenden gewoon spreekruimte gaven, zonder onze tradities en overtuigingen er direct naast te leggen.

Onze (jonge) medemensen ín en buiten de kerk hebben een Bijbels voorbeeld nodig. Alleen door gewone-mensentaal en een open levenshouding, zonder vooroordelen, kunnen we hen met blijdschap tot Jezus leiden. We willen toch zo vreselijk graag dat iedereen een genadig God leert kennen?

Worden wij als christenen niet geroepen om een licht te zijn dat de duisternis verdrijft en een zout dat smaak brengt in de wereld? De Heere Jezus Zelf gaf een heel duidelijk voorbeeld: „Laat uw licht alzo schijnen...” (Matth. 5:16)

Laten we godsdienst, godsbeleving en godsvrucht niet van elkaar loskoppelen. Tradities niet boven de Bijbel plaatsen. Eigen gevoeligheden niet tot norm maken voor anderen. Dan komen we er niet uit als er onverwacht moeilijke omstandigheden of vraagstukken op ons pad komen. Dan vluchten we in zogenaamd Bijbelse standvastigheid. Dan handelen we in de kerk vanuit een wettische en liefdeloze stelligheid. Terwijl we ondertussen blind zijn voor bijvoorbeeld onze liefde tot de mammon, waar de Heere Jezus zo ernstig voor waarschuwde.

Stromen van zegen

De tijden zijn extreem veranderd, maar alle tijden zijn in Gods handen. Laten we vanaf de kansel en in ons dagelijks leven onze kostbare Bijbel weer voor iedereen opendoen. Dan zal God door Zijn Woord en Geest werkelijk stromen van zegen geven. Dan kunnen we de muren laten zakken, omdat de Heere God in kerk en vaderland de allerhoogste plaats verdient.

Onze grote en heilige God laat Zich niet klein maken door systemen, regelgeving en wetticisme. Hij is aan de andere kant ook geen onbereikbare God. Hij kwam immers met een eenvoudig, rijk Evangelie. Dat Evangelie bevat de echte troost en blijdschap voor leven en sterven. God en God alleen; niets is heerlijker.

Dan klinkt Psalm 72 vers 10 pas zuiver: „Zijn naam moet eeuwig’ eer ontvangen, men loov’ Hem vroeg en spâ! De wereld hoor’ en volg’ mijn zangen met amen, amen, na!”

De auteur is een bezorgde vrouw en moeder en lid van een van de reformatorische kerkverbanden.