Pulsvisserij? Dat is toch heel visonvriendelijk? De reactie van een jonge, reformatorische jongere is tekenend. De Franse antipulslobby heeft zelfs in Nederland effect. Mede om de onwetendheid rond de pulsvisserij tegen te gaan, organiseerde de sector vrijdag een heuse persreis op de Noordzee.

Dat het gros van het journaille geen zeebenen heeft, blijkt direct als pulskotter OD 17 (thuishaven Ouddorp) zijn neus buiten de pieren van Scheveningen steekt. Windkracht 5 zorgt voor een stevige deining aan boord. Paar meter omhoog, paar meter omlaag, dat doet wat met je maag. Een vlotte babbelaar valt stil. Het duurt niet lang of de eerste kantoorman hangt over de reling om de vissen te voeren.

Het weerhoudt de vier aanwezige schippers aan boord er niet van om hun verhaal te doen. De Urker schipper van de onder Engelse vlag varende H 225, Simon Ras (41), wijst naar een grote metalen balk die nu nog ongebruikt aan de zijkant van het schip hangt: de pulswing. „Die zweeft straks als een soort vleugel 50 centimeter boven de zeebodem.”

Staarten

Aan de vleugel hangen 25 zwarte kabels; het lijken wel staarten. „Die komen onder het net te hangen en zenden hele lichte stroomstootjes uit. Daardoor schrikt de tong op en zwemt zo het net in.”

De tong, daar is het om te doen. Een platvis, die plat op de bodem leeft, daardoor lastig te vangen is en relatief veel geld waard is. Een grote tong is algauw zo’n 17 tot 18 euro per kilo waard.

De visgrond is bereikt, het is tijd om de netten uit te zetten. Bezoekers moeten van het middendek, want daar is het gevaarlijk met zwaaiende stangen en draaiende lieren. Het kost de bemanning de nodige energie om de loodzware netten buitenboord te krijgen. Maar ze zijn het duidelijk gewend en weten precies wat ze doen. Tien minuten later trekt de kotter de pulskor over de bodem.

De vis kan ook van de bodem worden gejaagd met zware kettingen die over de bodem slepen, het zogeheten boomkorren. Dat is twee keer zo zwaar trekken voor het schip dan pulskorren en kost dus twee keer zo veel brandstof.

Ander nadeel van de boomkor is dat planten en dieren op de bodem schade oplopen. „Als vindingrijke Nederlanders hebben wij daar de pulskor als hét antwoord op ontwikkeld. Die geeft veel minder bodemberoering”, zegt schipper-eigenaar Pieter Sperling (37) van de OD 6 niet zonder trots.

Inmiddels zijn zo’n honderd kotters met deze techniek uitgerust: 84 varen onder Nederlandse vlag. Zo’n twintig varen onder buitenlandse vlag maar zijn Nederlands eigendom.

„Pulsvisserij is de toekomst”, weet Sperling zeker. „Het is milieuvriendelijker: minder brandstofgebruik betekent minder CO2-uitstoot. Het is beter voor de natuur, beter voor onze portemonnee en het valt nog veel verder te ontwikkelen. Maar nu gooit de EU roet in het eten.”

Verbod

Het Europees Parlement (EP) stemde dit voorjaar voor een verbod op de pulskorvisserij. Dit onder druk van kleinschalige Franse vissers en dierenactivisten.

Deze week moet het finale oordeel worden uitgesproken door het zogeheten triloog: het EP, de Europese Commissie en de Raad van Visserijministers. Het Parlement is tegen, de Commissie is voor – mits uit onderzoek blijkt dat puls de vissen niet pijnigt. De meeste ministers willen pulsvisserij beperken tot 5 procent van de vissersvloot per lidstaat. Nederland wil de pulsvisserij vrijgeven.

Durk van Tuinen van de Nederlandse Vissersbond vreest het ergste. „Het ziet er niet goed uit. Ik ben bang dat het Parlement gelijk krijgt.”

Zonnepanelen

Sperling staat zich zichtbaar op te winden over zo veel onrechtvaardigheid. „Trek alle zonnepanelen maar van het dak en haal de energie alleen nog maar uit bruinkool. Want daar kun je de deze discussie mee vergelijken. De EU knikkert de toekomst van onze kinderen overboord.”

Hij is niet de enige visser die verontwaardigd is. Dirk Kraak (53), schipper-eigenaar van de in Duitsland geregistreerde kotter BRA 7, zegt dat de Nederlandse vissers 50 miljoen euro in de pulskor hebben geïnvesteerd. „Dat gaat bij een verbod allemaal verloren. Ik weet niet of alle vissers zo’n financiële tegenvaller overleven.”

Het is tijd om de netten binnenboord te halen. De onzekerheid over wat de vangst is, zijn de vissers gewend. Maar de onzekerheid over hun toekomst niet. Kraak: „Ik vlieg van het een naar het ander. Het ene moment hoopvol, het andere moment totaal niet. Ik vrees een ramp voor de Nederlandse vissers.”