In een opiniebijdrage (RD 13-4) neemt dr. Bas van Bommel de stelling in dat het een slechte zaak is als kerken en partijen ertoe oproepen wetten te negeren of op te rekken in de naam van christelijke barmhartigheid. Wetten negeren is uiteraard een slechte zaak. Het is alleen de vraag of kerken en partijen dat ook echt doen. De manier waarop hij deze stelling onderbouwt, deugt niet.

Ten eerste refereert Van Bommel aan de rechtszaak die de Protestantse Kerk van Nederland (PKN) had aangespannen tegen de Nederlandse staat. Doel daarvan was een bed-, bad- en broodregeling invoeren voor uitgeprocedeerde asielzoekers, zodat zij een fatsoenlijk onderkomen hebben in afwachting van hun uitzetting. Van Bommel noemt dit het overtreden van wetten en regels onder het mom van Bijbelse waarden.

In de Nederlandse rechtsstaat beschouwen we het voeren van rechtszaken gelukkig niet als het overtreden van wetten en regels, maar als een grondrecht. Indien de overheid zich niet aan de regels houdt of een inhumaan beleid voert, kan zij aan haar plichten herinnerd worden. De rechter stelde de PKN overigens in het gelijk.

Ten tweede brengt Van Bommel „de huidige migrantencrisis” ter sprake. Hij stelt dat „christenen hun geloof steeds vaker tegen de rechtsstaat in stelling brengen.” De academicus onderbouwt dit argument door een quote van Jan van Beuzekom, fractievoorzitter van de ChristenUnie in Leerdam, aan te halen. Volgens Van Beuzekom zou het in het asielbeleid niet om regels en wetten gaan, maar om liefde voor de mensen.

We bestrijden deze interpretatie. De ChristenUnie heeft de rechtsstaat met zijn democratische principes hoog in het vaandel staan. Juist de ChristenUnie strijdt landelijk en lokaal voor onze waarden en vrijheden, zoals de vrijheid van godsdienst, gelijkheid voor de wet en tolerantie tussen groepen mensen. In de politieke en maatschappelijke discussie spreekt de ChristenUnie regelmatig over termen als barmhartigheid en naastenliefde.

Om het in de woorden van Gert-Jan Segers, fractievoorzitter van de ChristenUnie in de Tweede Kamer, uit te drukken: „Barmhartigheid en bezorgdheid, naastenliefde en angst: ze zijn in onze samenleving even reëel. De slechtste manier om met deze gemengde gevoelens om te gaan, is om te kiezen voor het één en het ander te ontkennen. Het ongemak dat we deze dagen voelen, kan op twee manieren groeien: als we het voeden, of als we het verzwijgen.”

In de discussie over de opvang van vluchtelingen wil de Christen­Unie daarom een eerlijk gesprek over verstandig beleid, binnen de daarvoor geldende (wettelijke!) kaders. Het is onzin om barmhartigheid en bestuurlijke verantwoordelijkheid tegenover elkaar te zetten. Alsof barmhartig handelen per definitie niet zorgt voor politieke stabiliteit.

Het is daarom cruciaal om een christelijke grondhouding juist volop ‘in gesprek te brengen’ met bestuurlijke verantwoordelijkheid. Belangrijke Bijbelse begrippen als barmhartigheid en naastenliefde moeten vertaald worden naar de huidige context. Dit betekent niet een naïef pleidooi voor open grenzen, maar wel een fatsoenlijke opvang voor mensen die hier terecht een asielstatus hebben gekregen.

Als lokale ChristenUniepolitici roepen we Bas van Bommel op om zich niet achter bestuurlijke verantwoordelijkheid en politieke stabiliteit te verschuilen. Dat is oneerlijk jegens asielzoekers, eigen naasten én (christelijke) politici.

De auteurs zijn respectievelijk fractievoorzitter van de ChristenUnie in Leerdam en raadslid van de ChristenUnie in Zederik.