De e-bike wordt goedkoper en is ook steeds vaker tweedehands verkrijgbaar. Daarnaast hebben jongeren geen last van schaamte over elektrische trapondersteuning op de fiets. Ondanks de hoge kosten voor een e-bike is die vaak binnen twee jaar al goedkoper dan het openbaar vervoer.

Schoolgaande jongeren en hun ouders zien steeds vaker het gemak van een e-fiets boven de strakke tijdschema’s van de trein of bus. „Ze kiezen voor de hippe modellen”, zegt Gerrit van Loenen, werkzaam bij fietsenzaak Samplonius in Alphen aan den Rijn. „Er komen ook vaker ouders naar een tweedehands e-bike kijken.”

Driestar

Van de honderd jongeren die hun fiets bij Samplonius kopen, kopen er tien een e-bike. Veelal om naar het Driestar College in Leiden te fietsen. De rit van twintig kilometer van Alphen aan den Rijn naar de Driestar in Leiden voert langs de Rijn. „Daar waait het altijd behoorlijk. Met een e-bike heb je altijd meewind.” Naast gemak, kan ook de gezondheid een reden zijn om een elektrische fiets aan te schaffen. „We hebben een fiets verkocht aan iemand met spierproblemen. Die kan nu gewoon met de groep mee naar school fietsen.”

Larry Koelewijn, van fietsenwinkel Steven Koelewijn in Bunschoten-Spakenburg, heeft voor het komende schooljaar een deal gesloten met dertig ouders in Zeewolde. Hun kinderen fietsen dagelijks naar de gereformeerde scholengemeenschap Guido de Brès in Amersfoort. Koelewijn: „Ouders kopen de fiets met twee of vier jaar service en pechhulp.” Hij is zich ervan bewust dat jongeren niet altijd even zorgvuldig met hun spullen omgaan. „Daarom moeten ze all-risk verzekerd zijn zodat schade door vandalisme of valpartijen vergoed wordt door de verzekering.” De e-bike is met twee jaar terugverdiend, rekent Koelewijn uit. „Openbaar vervoer kost 1100 euro per kind per jaar.”

Er moet een goede reden zijn om een elektrische fiets voor schoolgaande kinderen te kopen, merkt Koelewijn. Zo is de afstand van Zeewolde naar Amersfoort, dertig kilometer, te groot om te fietsen. Hij verkoopt nauwelijks e-bikes aan kinderen uit Bunschoten-Spakenburg zelf. „Zij gaan ook vaak naar school in Amersfoort, maar ouders vinden twaalf, dertien kilometer goed te doen op een gewone fiets.” Koelewijn verwacht dat de scholieren uit Zeewolde straks net zo veel beweging krijgen als hun klasgenoten uit Bunschoten-Spakenburg. „Gemiddeld moet je het dubbele aantal kilometers op een e-bike fietsen om net zoveel te verbranden als op een gewone fiets.”

Jack Oortwijn, hoofdredacteur van het platform Tweewieler, herkent de trend dat jongeren van het platteland vaker met een e-bike naar school gaan. „Het gaat met name om jongeren in Groningen, Friesland en Zeeland die op een behoorlijke afstand wonen van school. Ze komen dan niet bezweet en buiten adem op school aan als het windkracht zes is. Ik hoor het van retailers, want cijfers over wie een e-bike kopen, zijn er niet.”

Fruytier

Ook fabrikant Sparta in Apeldoorn moet het hebben van verhalen van verkopers. Sparta deed dit voorjaar een proef met leerlingen van de reformatorische scholengemeenschap Jacobus Fruytier in Apeldoorn omdat het openbaar vervoer in hun regio te wensen over liet. Twintig leerlingen namen deel aan het project ByCycle. Zij kregen voor tien weken een elektrische fiets van Sparta in bruikleen. Een slimme zet van de fietsenfabrikant.

„Vooral de trendy modellen, zoals de Lola Jo, lopen goed”, zegt marketingmanager Marco Kalden van Sparta. „Mensen –en vooral jongeren– schamen zich er niet voor om op een e-bike te rijden. Jongeren zien het als handig vervoermiddel waarmee je gemakkelijk een stukje verder kunt fietsen dan met een gewone fiets.”