Lolly met Bijbeltekst voor feestgangers in Lloret de Mar
LLORET DE MAR. Duizenden jongeren drommen elke avond samen in de hoofdstraat van de Spaanse badplaats Lloret de Mar. Op zoek naar een discotheek, bar of café. Tussen alle feestgangers staat Dirk-Jan Boerman van Beach Mission. Hij deelt er lolly’s uit met een Bijbeltekst.
Overweldigend vindt Dirk-Jan Boerman (35) uit Nieuwerkerk aan den IJssel nog steeds de aanblik van het centrum van Lloret de Mar bij avond. Duizenden jongeren van allerlei nationaliteiten lopen door de felverlichte straten. Op zoek naar drank en vertier. „Sommigen van hen zijn nog maar 15 of 16 jaar oud. Ze komen met de bus. Hun reisorganisatie verdeelt hen in groepen voor een kroegentocht.”
Boerman is deze week met een team van 24 vrijwilligers van Beach Mission, onder wie de zendingswerkers B. Coster en Hendrik Herrera van de Spaanse Evangelische Zending (SEZ), in het toeristische stadje. Ze evangeliseren ’s avonds en ’s nachts in het uitgaansgebied. Boerman geeft passerende jongeren een lolly met een Bijbeltekst en probeert een gesprek met hen aan te knopen over het Evangelie. „Veel jongeren hebben een verkeerd beeld van het christelijk geloof. Als je je aan bepaalde regels houdt en netjes leeft, dan kom je in de hemel, denken ze. Wij proberen te laten zien dat er een God is Die een persoonlijke relatie met hen wil. Dat ze niet zomaar op aarde zijn, maar dat God een plan met hen heeft.”
De meesten nemen het snoepgoed aan en luisteren welwillend naar zijn boodschap. Soms is er ruimte voor een dieper gesprek of een gezamenlijk gebed. Zo sprak Boerman een jonge vrouw uit Brabant die in de horeca werkte in Lloret de Mar. „Ze had eerder in een grote disco in Blanes, een nabijgelegen Spaanse badplaats, gewerkt. Daar was ze weggegaan, omdat er vaak ruzie was om niets. Ze zei: „Dit is het echte leven niet.” Ze was rooms-katholiek opgevoed, maar had niets meer met het christelijk geloof. Ik gaf haar een Johannesevangelie. Dat zou ze gaan lezen.”
Jongeren met wie Boerman een wat langer gesprek heeft, nodigt hij uit voor een gratis buffet. Dat wordt elke avond georganiseerd door het vrijwilligersteam. Tijdens het buffet zingt het team christelijke liederen voor de deelnemers, vertelt een vrijwilliger zijn getuigenis en nodigt een vertegenwoordiger van een lokale kerk hen uit voor een kerkdienst.
Aan het einde van de maaltijd kunnen degenen die meer willen weten over het christelijk geloof een vragenlijst invullen. „Daarop kunnen ze vragen en gebedsonderwerpen schrijven. Als team bidden wij daarvoor. Sommigen staan open voor het volgen van een Alpha-cursus. Dan geven wij hun de gegevens van contactpersonen daarvan in hun thuisland.”
Opzienbarende verhalen over levensveranderingen heeft Boerman niet. „Dat hoeft ook niet. Wij hoeven slechts te zaaien en ons in te zetten in Gods Koninkrijk. Met woorden en soms met daden. Zo brachten we een dronken jongen met zijn vrienden, afkomstig uit de gereformeerde gezindte, naar huis. Hij mocht de taxi niet meer in. De jongeren schaamden zich, maar waren verwonderd over onze hulp.”
Tegenwerking is er ook. Niet van de jongeren, maar van de lokale overheid. Die verbood het team om zijn gele shirts, waarop een Bijbeltekst staat, te dragen. „Een lokale kerk is voor ons in de bres gesprongen. Na een paar gesprekken werd het verbod ingetrokken.”
Boerman hoopt met zijn interkerkelijke stichting, die hij in maart oprichtte, ook in andere Europese badplaatsen te gaan evangeliseren. „Onze droom is om de komende zeven jaar in zeven verschillende landen actief te zijn. In vakantiegebieden zijn vaak duizenden jongeren. Zij hebben allemaal Jezus nodig.”
