Elisabeth Elliot deed zendingswerk onder de indianenstam die haar man had vermoord
De Amerikaanse zendelinge Elisabeth Elliot, die zondag overleed, hielp miljoenen lezers en luisteraars bij het omgaan met rouw, eenzaamheid en trauma’s. Zelf leerde ze die lessen niet op een goedkope manier.
In de periode voor haar overlijden leed Elisabeth Elliot aan dementie. Volgens haar man, Lars Gren, ging ze daarmee op precies dezelfde manier om als met de dood van haar eerste twee echtgenoten: „Ze accepteerde zulke dingen, omdat ze wist dat God ervan wist.” Die mentale achteruitgang „was iets wat ze liever niet meegemaakt zou hebben, maar ze accepteerde het.”
Overgave aan Gods leiding is een van de belangrijke thema’s in Elliots werk, en als íémand op dat punt recht van spreken had was zij het wel. Haar leven verliep bepaald niet zonder strijd, maar wat haar overal doorheen hielp was het vertrouwen dat ze in haar boeken, lezingen en radiopraatjes telkens opnieuw verwoordde: „In het leven vraagt iedereen zich af waarom dingen gebeuren. Ik ook. Maar God heeft een antwoord: Vertrouw Mij.”
Jim Elliot
Al jong wist Elisabeth Elliot –of Elisabeth Howard, zoals ze toen nog heette– dat ze zendeling zou worden. Ze werd geboren in België, waar haar (Amerikaanse) ouders destijds in de zending werkten, en ze groeide op in een gezin met contacten over de hele wereld. Ook zelf was ze van jongsaf aan bezig met de vraag waar God haar wilde gebruiken, en ze koos dan ook een opleiding die gericht was op het zendingswerk: linguistiek.
Tijdens haar studiejaren ontmoet ze haar eerste man, Jim Elliot, maar hoewel hij verliefd is op haar, gelooft hij dat hij vrijgezel moet blijven. Dus beginnen Jim en Elisabeth elk op hun eigen post in Zuid-Amerika met het grote werk. Jaren gaan voorbij, voordat hij haar uiteindelijk toch vraagt met hem te trouwen. Hun huwelijk duurt niet lang: Jim wordt in 1956 samen met vier andere zendelingen vermoord, bij een poging om contact te maken met de Auca-stam in oostelijk Ecaudor – Elisabeth is dan 29 jaar.
Vier van de vijf weduwen besluiten samen verder te gaan met het werk van hun overleden echtgenoten. Zodoende woont Elisabeth Elliot samen met haar dochtertje een tijd lang bij de indianenstam die haar echtgenoot heeft vermoord. „Het lijkt misschien vreemd dat wij gewoon door konden gaan”, vertelt ze later in een interview met deze krant, „maar ik heb de dood van de mannen ervaren als een deur die God voor ons opende.”
In 1963 keert ze terug naar de Verenigde Staten, in 1969 hertrouwt ze met Addison Leitch, hoogleraar theologie aan Gordon-Conwell Theological Seminary in South Hamilton. Hij overlijdt vier jaar later aan kanker. Weer vier jaar later trouwt ze voor de derde keer, nu met de ziekenhuispastor Lars Gren.
Boeken
Haar levenservaring maakt haar tot een geliefd schrijfster en veelgevraagd spreekster over thema’s als levensleiding, huwelijk, eenzaamheid, man en vrouw, zelfverloochening en overgave. Ze spreekt zich regelmatig uit tegen het feminisme, en bepleit het belang van trouw en zelfverloochening binnen het huwelijk.
Tot 2001 heeft ze een eigen radioprogramma, ”Gateway to Joy”, waarin ze dagelijks een kwartier lang te horen is. Daarnaast schrijft ze meer dan twintig boeken, waarvan er verschillende ook in het Nederlands zijn vertaald. Bekende titels zijn ”Eenzaamheid; wildernis of weg tot God?”, ”Gods leiding in mijn leven”, ”Hartstocht en reinheid”, ”Lijden is niet voor niets” en –de bekendste– ”Vijf kruisen in de jungle” (over de dood van haar man en vier andere zendelingen in Ecuador).
Het Amerikaanse tijdschrift Christianity Today noemde Elisabeth Elliot deze week een van de invloedrijkste christelijke vrouwen van de twintigste eeuw. Dat komt met name door haar boeken, die –vertaald in diverse talen– wereldwijd een grote verspreiding kennen. Daarin zijn het vooral haar doorleefde uitspraken over geloofsvertrouwen en levensleiding die het hart raken.
Voor de dood van haar man was er, schrijft Elliot in ”Gods leiding in mijn leven”, geen enkele bevredigende verklaring, alleen de absolute overtuiging dat God alle dingen bestuurt. „God heeft geen enkele verplichting Zichzelf tegenover ons te verantwoorden. Hij beantwoordde de vragen van Job niet. En Hij beantwoordt ook al onze vragen niet. Het is geloof, alleen geloof, dat werkelijk aanvaardt dat alle dingen moeten medewerken ten goede.”
Lees ook:
