Hoogervorst moest op zijn ministerie door het economisch slechte tij de ene tegenvaller na de andere incasseren. Zijn begroting bij Prinsjesdag was er één vol noodzakelijke bezuinigingen.

Hij ruilt nu zijn ministerschap op Financiën en zijn invalbeurt op Economische Zaken in voor het departement Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS). Bij VWS, traditioneel een ministerie waar nooit geld genoeg is, krijgt Hoogervorst een zware taak. Hij staat voor de invoer van een nieuw zorgstelsel in 2006. De nieuwe minister denkt op dit departement al zijn stuurmanskunst nodig te hebben. „Er zijn op dit terrein veel politieke gevoeligheden. Het is een gigantische opgave, want er is een zwaar pakket maatregelen nodig om de zorg betaalbaar te houden.”

Hoogervorst is speciaal voor deze moeilijke klus uitgekozen, vanwege zijn moed om hard te durven reorganiseren, hetgeen hij bewees tijdens zijn staatssecretariaat in paars II. Hij kreeg toen echter geen steun voor zijn plannen om de WAO flink te hervormen.

De liberale minister wordt door partijgenoten niet gezien als een bewindsman die er slechts zit om op de winkel te passen. Hij toonde zich steevast recht in de leer als het ging om het strikt handhaven van begrotingsafspraken. Bij Volksgezondheid moet blijken of Hoogervorst zich in zijn nieuwe rol net zo gemakkelijk in de strakke financiële afspraken schikt.

Hij ziet het niet per se als voordeel dat een andere VVD’er op Financiën zit. In het verleden was er nogal een gespannen situatie tussen Financiën en VWS, omdat de zorg bijna altijd meer geld wilde dan er was. „Ik word nu een van de big spenders in het kabinet. Dat is nieuw voor mij. En het zit ook niet echt in mijn aard.” De zorg heeft telkens meer geld nodig, maar Hoogervorst gaat zich erop richten die kostenstijging te beheersen.

Hoogervorst, die zichzelf „lekker rechts” noemt, ontpopte zich in het verleden als een felle debater, die de klare taal niet schuwde. Als kamerlid had hij vooral veel aanvaringen met de PvdA, de partij waarvan hij vroeger zelf lid was. Hij was sceptisch over samenwerking met de sociaal-democraten in een coalitie. Desondanks werd hij in het tweede paarse kabinet staatssecretaris van Sociale Zaken met als belangrijkste onderwerp de WAO. De speelruimte om de WAO te hervormen was daar uiterst gering. In het kabinet Balkenende daarentegen kan hij voortvarend aan de slag.