Bleker aarzelt nog over de Oostvaarderswissel, want daar moet bijna 20 miljoen euro in worden gestoken (wildroosters, ecoducten). Volgens deskundigen hebben de dieren in een groter gebied meer kans om beschutting en voedsel te vinden en zo onnodig lijden te voorkomen. Dat spreekt de bewindsman aan.

Voorgaande jaren ontstond steevast ophef als in lange winters beelden opdoken van stervende dieren. Bleker concludeert dan ook: Bij natuur hoort doodgaan, maar massale diersterfte is niet acceptabel in onze samenleving. Een adviescommissie wordt verantwoordelijk, geeft bindende adviezen aan beheerder Staatsbosbeheer en houdt toezicht.

„Is dit het einde van het experiment?”’, vroeg Bleker zich af. Om te stellen: „Het herinrichten van het gebied met een beschermingswal en openstellen van aangrenzende gebieden zie ik als een andere vorm van beheer.” En: „Ik ben erg voor beheer waarbij je kijkt naar de conditie van de dieren, naar hoeveel voer er in het gebied is, naar de weersvoorspellingen en dan kijkt wat nodig is.”

Bleker hield de Kamer voor dat de Oostvaardersplassen echt geen dierentuin hoeft te worden, waar de beesten op tijd hun natje en droogje krijgen. Maar hij wil in elk geval een stabieler beheer, zonder dat dieren in grote aantallen sterven. Bijvoeren in tijden van voedselgebrek leek hem eerder sympathiek, maar hij heeft zich door deskundigen laten overtuigen dat dit juist averechts werkt. „Het helpt niet, het dier gaat eerder naar de knoppen dan dat het op de benen gaat. Om het goed te doen zou je al in oktober moeten beginnen met voeren, maar dan is het een dierentuin geworden. En dat gaat mij te ver”, aldus Bleker.

Van een onderdeel in het advies van de commissie-Gabor neemt de staatssecretaris afstand. Hij accepteert niet het noodplan dat voorziet in grootschalig afschot van dieren na wat hij betitelde als een „populatiecrash”. „Ik wil niet dat er een noodsituatie ontstaat”, aldus Bleker.