Je hebt studenten die denken dat hun studententijd een mooi leventje is. Ze menen dat die vooral veel vrijheid geeft. Je ziet dan ook veel eerstejaars volstrekt de mist ingaan. Ze kunnen de overgang van het geordende vwo naar de vrije universiteit (al dan niet in Amsterdam) niet aan. Ze verdrinken in de lesstof, omdat ze te weinig tijd reserveren voor het echte werk.

Nu zou je kunnen zeggen dat hierdoor de goeden vanzelf boven komen drijven. Maar het is natuurlijk jammer dat er op die manier onbedoeld veel talent verloren gaat.

De goede studenten hebben door dat er meer is dan een mooi leventje. Hun primaire doel op de universiteit is het vermeerderen van kennis. Het mooie is dat dit niet alleen in hun eigen belang is, maar ook in het belang van de maatschappij. De komende jaren zal, nog meer dan in de afgelopen tijd, de behoefte aan kennis sterk toenemen.

Nederland opereert in een wereld die steeds mondialer wordt. Het bedrijfsleven reageert daarop door de concurrentie vooral te richten op innovatieve producten en processen. Bedrijven zoeken dan ook vooral werknemers die uitblinken in toepasbare kennis van het hoogste niveau. Maar ook in zorg en onderwijs neemt de behoefte aan kennis toe. In toenemende mate gaat het bij solliciteren niet meer om: „Laten we het maar eens proberen.” Veel belangrijker is: „We nemen die student alleen aan als zeker is dat hij of zij wat toevoegt.”

Nu zullen sommigen misschien vinden dat studenten zich niet
zozeer druk moeten maken om
hun carrièrekansen, maar om 
hun opleiding. Werken komt later wel. Wie zo redeneert gaat er wel aan voorbij dat de Nederlandse burger veel investeert in de opleiding van studenten. Via de begroting van het ministerie van Onderwijs wordt er jaarlijks 3,7 miljard euro ingepompt. Het is toch niet zo gek om daar een hardwerkende student voor terug te krijgen?

Is economie dan alles? Natuurlijk niet. De economische toegevoegde waarde is slechts een illustratie van het belang van investeren in kennis. Wie –terecht– stelt dat de kwaliteit van de gezondheidszorg mede afhankelijk is van de kwaliteit van afgeleverde studenten, komt tot dezelfde conclusie. Evenals degene die van mening is dat het doorgronden van onze historie een groot goed is. Allemaal zaken waarbij de middelmaat niet volstaat.

Onze ontwikkeling, op welk vlak dan ook, hangt mede af van gedreven en deskundige studenten. Christelijke studenten voelen zich extra geprikkeld vanuit de hoge opdracht de aarde te bouwen en te bewaren. Maar zij weten ook dat er veel meer is dan een mooi universitair leventje. Zij vullen dat aan met het zoeken naar de ware wijsheid. En díe wijsheid is gratis te verkrijgen.

De auteur is hoogleraar economie aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en lid van de Tweede Kamer voor de SGP. Dit is het tweede artikel in een serie naar aanleiding van de start van het academisch jaar.