Binnenland
Een dikke vis vangen in de ruimte

Verbijsterd. Dat was Galileo Galileï toen hij in 1609 een blik wierp door de eerste, door hemzelf gebouwde telescoop. Vierhonderd jaar later kijkt Wim Bakker in een achtertuin in Rijssen naar dezelfde sterren en deelt hij in Galileo’s verwondering over de onmetelijke sterrenhemel.

Gertrude Brouwer
RIJSSEN – Met behulp van telescoop en camera speurt Wim Bakker uit Rijssen in heldere nachten de hemel af, op zoek naar een sterrenstelsel, planeet of sterrennevel. Hij bouwde een sterrenwacht in zijn achtertuin. „Eerst stond ik te soppen in het natte gra
RIJSSEN – Met behulp van telescoop en camera speurt Wim Bakker uit Rijssen in heldere nachten de hemel af, op zoek naar een sterrenstelsel, planeet of sterrennevel. Hij bouwde een sterrenwacht in zijn achtertuin. „Eerst stond ik te soppen in het natte gra
Bakker is niet zomaar een amateurastronoom, maar een astrofotograaf: iemand die foto’s maakt van sterren, planeten, sterrenstelsels en nevels. Met behulp van een camera kan de astrofotograaf waarnemingen doen die met het blote oog en door de telescoop niet zomaar te zien zijn. „Een fotocamera kan veel meer vastleggen dan het oog. Door het duister van de nacht is het oog ongevoelig voor kleuren. Ook kan het oog licht niet blijven vangen, terwijl de chip in de camera voor ons onzichtbaar licht gedurende een langere periode vastlegt. De belichtingstijd is soms wel een uur of nog meer.”

Wanneer Bakker begint over de ruimte, raakt hij voorlopig niet uitgepraat. Dat is niet altijd zo geweest. „Eerder zei de sterrenwereld me niets. Maar toen ik ongeveer vier jaar geleden op zoek ging naar een hobby, ontdekte ik hoe mooi sterrenkunde is. Er zijn zo veel dingen die je niet weet van het heelal. Bij een bouwmarkt zag ik een telescoop staan voor een paar tientjes. Die heb ik toen in een opwelling gekocht.” Inmiddels heeft Bakker zijn eerdere telescoop vervangen voor een behoorlijk uitgebreide installatie.

Om de foto’s te kunnen maken, heeft de astrofotograaf in zijn tuin een sterrenwacht gebouwd. Op het eerste gezicht lijkt het een gewoon tuinhuisje, maar bij nader inzien blijkt het dak afschuifbaar te zijn. In het midden staat op een stevige zuil de telescoop: een grote buis met een volgkijker. De camera bestaat uit twee losse schijven die Bakker aan de telescoop kan bevestigen. Omdat de belichtingstijd soms lang duurt en de sterren langs de hemel bewegen, kan de telescoop zijn positie bijstellen. De camera kan het sterrenstelsel of de planeet op die manier in beeld blijven houden.

De digitale beelden die de camera maakt, stuurt Bakker naar zijn computer. Op het scherm verschijnen de beelden van de ruimte: Andromeda, het dichtstbijzijnde sterrenstelsel, de Orionnevel en de planeet Saturnus met de ringen eromheen. „Toen ik de ringen voor het eerst zag, vond ik dat heel bijzonder. Die bestaan dus echt.”

Het lukt Bakker niet altijd mooie foto’s te maken: bij regen of bewolking blijft de astrofotograaf gewoon thuis. Maar bij koud, helder weer is de Rijssenaar in zijn sterrenwacht te vinden. „Dan pak ik me dik in, want soms ben ik een groot deel van de nacht bezig met kijken en fotograferen. Het is geweldig om in de nacht weer iets vast te leggen. Dat is net zoiets als een visser die een hele dag aan de waterkant zit en aan het eind van de dag een dikke vis vangt.”

Bakker heeft de koude nachten er graag voor over, de ruimte fascineert hem. „Veel mensen letten er niet op, en ik kan het hen niet kwalijk nemen. Eerder zag ik al dat moois ook niet. Maar als ik nu’s avonds mijn hond uitlaat, kijk ik vaak omhoog. De sterren zijn een deel van Gods schepping. Als familie of vrienden hier komen kijken, gaan hun ogen er ook voor open.”

Dit is aflevering 1 van een zesdelige serie over thema’s die dit jaar centraal staan.

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl
Meer over
Thema's 2009

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer