Zelf geeft hij economie. „Frans is aan mij niet besteed”, zegt docent A. van Asselt net nadat hij een paar uur lang bij het examen Frans gesurveilleerd heeft. Gelukkig voor hem hoeft hij die taal daarvoor niet te kennen. „We mogen toch niet helpen.”
Examinandi kunnen geprangd kijken, wanhopig, smekend zelfs, maar helpen is volstrekt taboe voor de leraren die bij de centrale schriftelijke eindexamens het opzicht hebben. Zelfs helpen van de wal in de sloot is niet toegestaan - in het geval van surveillanten die weinig van het vak afweten. „We mogen alleen nieuwe blaadjes uitdelen.”
Op het Johannes Fontanuscollege in Barneveld moest Van Asselt donderdagmiddag met twee collega’s toezicht houden op twintig vwo’ers. „Niet veel, dus ze zaten een eind uit elkaar. Toezicht houden is dan niet moeilijk.”
Eigenlijk zelfs te gemakkelijk. „Twee uur nietsdoen, dat is een hele zit. Je mag geen proefwerken of examens gaan nakijken, geen krantje lezen, niets. Je zit gewoon een beetje rond te kijken.”
Donderdag was het Van Asselts eerste ronde. De komende twee weken mag hij nog een keer of drie. Terwijl de examenkandidaten de kennis die ze de achterliggende jaren opgepot hebben op papier proberen over te brengen, zorgen de surveillanten ervoor dat er geen onregelmatigheden voorkomen. „De meeste leerlingen zitten heel geconcentreerd te werken. Er hangt voor hen ook veel van af. Vaak de helft van hun eindcijfer.”
De surveillerende docenten dragen er ook zorg voor dat iedereen op tijd stopt. „Precies om vier uur was het afgelopen, ook al waren bijna alle leerlingen toen nog aan het werk. Blijkbaar kwamen ze tijd tekort.”
