Het afgewezen asielzoekersgezin met vier kinderen verblijft sinds 21 november in de Open Hof in Kampen, een van de kerkgebouwen van de plaatselijke protestantse gemeente. Daar heeft een doorlopende viering plaats, waardoor autoriteiten het gezin niet kunnen oppakken om het uit te zetten naar Oezbekistan. Overigens heeft het gezin nog een juridische procedure lopen.

Op eerste paasdag gaat dr. De Reuver voor de derde keer voor in de onafgebroken dienst. „Het kerkasiel is een mooi voorbeeld van een initiatief dat is ingebed in een kerkelijke gemeente en dat opkomt voor menselijke waardigheid en barmhartigheid”, zegt hij desgevraagd over zijn motivatie.

„Pasen is nieuw leven dat opengaat, natuurlijk in het leven met God, maar ook feitelijk in het leven van elke dag”, aldus de scriba. Hij erkent dat minister Marjolein Faber van Asiel en Migratie „weinig ruimte” biedt voor een toekomstperspectief voor dit gezin in Nederland. „Maar we leven van de christelijke hoop.”

Gemeenteraden

Dr. De Reuver wijst erop dat de situatie van het gezin Babayants, dat elf jaar in Nederland is, niet op zichzelf staat, maar dat er meer in Nederland „gewortelde kinderen” zijn die het risico lopen het land te moeten verlaten. Deze kinderen verblijven langer dan vijf jaar in Nederland en zijn hier soms ook geboren.

De organisatoren van het kerkasiel hebben afgelopen maand een voorbeeldmotie opgesteld die gemeenteraadsfracties kunnen indienen. Daarmee roepen ze het college van burgemeester en wethouders op om „bij de Staten-Generaal te pleiten voor een verblijfsregeling voor in onze gemeente gewortelde kinderen”. Dr. De Reuver hoopt dat dit „een positieve uitwerking heeft”.

De gemeenteraden van Kampen en Amersfoort hebben de motie recent aangenomen, terwijl deze in „veel gemeenten” nog wordt besproken, meldt Herman Stomphorst, een van de woordvoerders van het kerkasiel, desgevraagd.

Hij zegt dat de protestantse gemeente in Kampen zich momenteel „grote zorgen” maakt om een moeder met twee gewortelde kinderen die sinds kort in vreemdelingendetentie verblijft om te worden uitgezet naar Nigeria. Ook heeft de Nederlands-Armeense jongen Mikael recent een procedure verloren, waardoor hij „mogelijk opnieuw dreigt te worden uitgezet”.

Paaskaart

Het gezin Babayants is, aldus Stomphorst, na bijna 150 dagen kerkasiel „nog steeds vol goede moed, al steekt de wanhoop bij tijden wel even de kop op, want het duurt echt lang”. Hij zegt dat „honderden” mensen hebben gereageerd op een oproep om hen een paaskaart te sturen. „Ze ontvangen kaarten met ontzettend lieve teksten. Tegelijk hebben we de oproep gedaan ook een kaart naar minister Faber te sturen, in de hoop dat de warmte die daaruit spreekt haar raakt.”

Welk perspectief ziet Stomphorst zelf voor het gezin Babayants? „Er is volharding nodig voordat er een oplossing gaat komen. Geregeld wordt er intensief met de kerk en het gezin gesproken over de vraag: houden we dit vol? In de kerk leeft breed de gedachte: we zijn begonnen deze mensen bescherming te bieden en we laten hen niet los.”

Sinds november hebben talloze voorgangers uit protestantse, rooms-katholieke en anglicaanse kring een deel van de doorlopende viering geleid, onder wie voorzitter ds. P.G. Sinia van de synode van de Nederlandse Gereformeerde Kerken. In maart werkte ook directeur Robbert Bodegraven van het Humanistisch Verbond mee aan de onafgebroken dienst. Hij sprak over „hoop op gerechtigheid, hoop op een menselijker asielbeleid, hoop op een toekomst waarin niemand ontheemd raakt”.