Dat blijkt uit stukken die vrijdag zijn verstuurd naar alle 52 afgevaardigden van de synode, die dinsdag weer in Nunspeet bijeenkomt. Eerder deze week ontvingen zij al een moderamenrapport waarin het bestuur van de synode aangeeft dat het inzake het vraagstuk van de toekomst van het kerkverband slechts procesbewaker wil zijn.

Tegelijkertijd acht het moderamen het noodzakelijk „leiding” te geven en in de komende zittingsweek van de synode „een denkrichting” aan te reiken. „We willen naar een model toewerken dat enerzijds het karakter heeft van een samenwerkingsverband en anderzijds voorkomt dat kerken over en weer verantwoordelijk zijn voor elkaars beslissingen.”

Commissie

Het moderamen stelt voor volgende week een commissie te benoemen die dit praktisch vorm moet gaan geven. Een viertal afgevaardigden heeft zich inmiddels bereid verklaard in die commissie zitting te nemen. Het zijn de predikanten ds. M. Groen, ds. W.E. Klaver en ds. D. van der Wal, alsmede ouderling W. Hijmissen.

Om deze commissie voldoende tijd te geven stelt het moderamen voor de in april geplande vergaderdagen te laten vervallen. In plaats daarvan zal de synode worden voortgezet van 3 tot en met 6 juni.

Behalve het eerder deze week toegestuurde rapport kregen de afgevaardigden vrijdag ook diverse onderliggende stukken. Daartoe behoren allerlei voorstellen omtrent de toekomst van het kerkverband die de achterliggende weken bij het moderamen zijn ingediend. Zo hebben onder meer ds. Klaver en ds. J.G. Schenau een wat meer uitgewerkt voorstel op tafel gelegd.

Interim-classes

Tot de onderliggende stukken behoort tevens een „houtkoolschets” waarin het moderamen op een rij zet hoe het bestuur van de synode op dit moment de toekomst van de CGK voor zich ziet. Daarin vinkt het eerst een aantal in zijn ogen niet-realistische opties af, waaronder die van de zogeheten interim-classes. „Dit model blijkt onvoldoende draagvlak te hebben en zou ook leiden tot een scheuring.”

„Niets doen en de kerken ongecontroleerd laten scheuren”, is evenmin een optie. „Dan nemen we onze verantwoordelijkheid niet. Bovendien zou veel van wat we nog gemeenschappelijk hebben en kunnen doen, ons uit handen vallen.”

Uiteindelijk blijkt nog één optie over te blijven. „Een herschikking van de kerken, waarbij we zo veel mogelijk samen blijven doen. Naar ons inzicht is dit ”Gebot der Stunde”.”

Samenwerkingsverband

Daarna volgt een „grove schets” van hoe het ”Samenwerkingsverband van Christelijke Gereformeerde Kerken”, een „gemeenschappelijke koepel” waaronder twee afdelingen zouden moeten vallen, er in grote lijnen uit zou kunnen zien.

„Afdeling A bestaat uit kerken die uitspreken zich in alles te willen houden aan de Schrift, de belijdenis, de kerkorde en de synodale bepalingen zoals die tot op heden hun beslag hebben gekregen. Afdeling B bestaat uit kerken die zich eveneens willen baseren op Schrift en belijdenis, maar waar plaatselijke afwijkingen voorkomen ten aanzien van de kerkorde en de synodale bepalingen.”

A en B „zijn wederzijds niet verantwoordelijk voor wat er in het andere deel gebeurt”. Beide afdelingen krijgen „aparte classes en aparte particuliere synodes met vergaande bevoegdheden”. Als een gemeente nog geen keuze heeft kunnen maken, „bestaat de vrijheid om het eerste jaar afgevaardigden naar beide classes te sturen, om aan het eind van die periode een weloverwogen besluit te kunnen nemen”.

Een en ander moet dus door de nog in te stellen commissie nader worden uitgewerkt, waarbij „de hoop blijft dat dit model de weg zal openhouden naar hernieuwde eenheid”.

Deputaatschappen

„Predikanten kunnen over en weer uitgenodigd worden om voor te gaan”, vermeldt de houtkoolschets. „Ook is een beroep op een predikant uit een andere afdeling mogelijk.” De eerdergenoemde commissie „zal een voorstel doen inzake de vraag welk werk van deputaatschappen gezamenlijk kan worden gedaan en wat beter in de afzonderlijke afdelingen een plaats kan krijgen”.

Eens in de drie jaar vindt een „generale of overkoepelende synode vanuit beide afdelingen plaats waar zaken van gemeenschappelijk belang worden besproken. (…) Hier zullen geen vrouwelijke ambtsdragers aanwezig zijn.”

Het moderamen wil „de Theologische Universiteit Apeldoorn vragen congressen te organiseren over hermeneutiek en ecclesiologie”, waarbij „twee ambtsdragers per gemeente worden afgevaardigd”. In 2031 wil men evalueren of deze vorm van samenwerking werkt.