Met belangstelling heb ik de terugblik op de coronaperiode gelezen (RD 22-2). Jammer is dat er in de vele artikelen niet meer aandacht is besteed aan de geweldige mogelijkheden voor evangelisatie die er in die periode zijn geweest, inclusief de mogelijkheden die zich tot op de dag van vandaag ontplooien.

Mark Rutte

Helaas gingen begin 2020 veel kerken dicht. Evangelisatieprojecten lagen stil en inloophuizen werden gesloten. Op straat was er weinig meer te bemerken van het Evangelie. Vanuit Stichting Evangelisatie Sjofar hebben we ook geworsteld met de vraag hoe hiermee om te gaan. Verschillende kerken en vrijwilligers wilden niet meer met ons de straat op.

In gehoorzaamheid aan onze Heere Jezus Christus konden wij ons niet aan de opdracht onttrekken om het Evangelie op de pleinen te blijven verkondigen. We kregen dus ook niet de vrijmoedigheid om te stoppen met ons werk... In vertrouwen op onze Heere mochten wij vanaf het begin van de lockdowns uitgaan met het Evangelie.

Ondanks de kleine aantallen mensen op de straten waren de gesprekken met de passanten intens

In een ontmoeting bij de Tweede Kamer met de toenmalige premier Mark Rutte kregen we van hem persoonlijk te horen dat ons werk door mocht gaan en hij wenste ons alle goeds. Dit was voor ons een bevestiging uit onverwachte hoek.

Hoogbejaarden

De ervaringen in de coronaperiode waren overweldigend. Ondanks de kleine aantallen mensen op de straten waren de gesprekken met de passanten intens. We spraken veel mensen die met levensvragen rondliepen. Door de twijfels die mensen hadden bij het beleid van de overheid en de wetenschap kwamen ook de twijfels bij andere zogenaamde zekerheden, zoals de evolutietheorie. We hebben veel atheïsten zien veranderen in agnosten en velen kregen belangstelling voor Gods Woord. Wat ik in 25 jaar evangelisatiewerk nog nooit had meegemaakt, was dat we nu ook veel getuigenissen kregen van hoogbejaarden die tot geloof kwamen.

We hebben veel atheïsten zien veranderen in agnosten en velen kregen belangstelling voor Gods Woord

Tijdens corona wekte de Heere veel christenen op die niet meer konden zwijgen van het reddende Evangelie. We hebben mogen ervaren dat de Heere onze afhankelijke gehoorzaamheid heeft willen zegenen. Het werk van onze stichting beleefde sinds 2020 een geweldige groei, die tot op de dag van vandaag doorgaat. Ook zijn we dankbaar dat we mogen zien dat in de coronatijd veel kleine particuliere evangelisatie-initiatieven zijn ontstaan.

Bestaansrecht?

Het blijft de grote vraag waarom de gevestigde kerken in zo’n situatie vaak de grote afwezige zijn en in hun schulp kruipen. Zullen onze goede organisatiestructuur en (onbewust) ons ”een vriend van de wereld” willen zijn misschien dan toch de Heilige Geest belemmeren?

De ontwikkelingen gaan door. Ons land is losgeslagen op seksueel gebied. Corona werd opgevolgd door de oorlog in Oekraïne en in het Midden-Oosten. Willen we als kerk in Nederland bestaansrecht houden, dan zullen we van ons (van Christus) moeten laten horen.

Behartigenswaardig is wat er staat in Ezechiël 33:6: „Wanneer daarentegen de wachter het zwaard ziet komen, en blaast niet met de bazuin, zodat het volk niet is gewaarschuwd; en het zwaard komt en neemt een ziel uit hen weg: die is wel in zijn ongerechtigheid weggenomen, maar zijn bloed zal Ik van de hand des wachters eisen.”

De auteur is voorzitter van de stichting Evangelisatie Sjofar.