Dat is de boodschap die GroeneKerken dit jaar wil meegeven aan kerken. Het platform, waar meer dan 500 christelijke geloofsgemeenschappen bij zijn aangesloten, koos voor het eerst een jaarthema: sabbatsleven.  Een onderwerp waar Groene Kerken het hele jaar aandacht aan geeft in nieuwsbrieven en andere uitingen, vertelt projectleider Carla Dik-Faber.

Wat bedoelt u precies met sabbatsleven?

„Het woord sabbat komt in de Bijbel op twee manieren voor: als rustdag, een dag waarop je stopt met je dagelijkse dingen om God te danken en de schepping te vieren. En als een dag van bevrijding. Het volk Israël kreeg in Deuteronomium 5 de opdracht om op de sabbat te gedenken dat ze bevrijd zijn uit de slavernij van Egypte. Rust en bevrijding, daar snakken veel mensen naar. We maken allemaal deel uit van een 24 uurseconomie, een manier van leven die onszelf en de aarde uitput. We zijn koopverslaafd, reisverslaafd en geldverslaafd. Door God worden we uitgenodigd om onszelf daarvan af te keren en Jezus na te volgen. Dan krijgen we een andere manier van leven, een sabbatsleven. Daarin verbind je je niet aan geld en goed, maar aan God, je naaste en de schepping.”

U noemt het in de column waarin u het jaarthema aankondigt „een way of life”.

„De sabbat houdt niet op bij een dag rust nemen in de week, maar heeft ook invloed op de andere dagen. Op de keuzes die je maakt. Zijn die wel rechtvaardig naar de naaste, dichtbij en ver weg, en naar de schepping? Nederland is koploper in Europa wat betreft het verlies van inheemse planten- en diersoorten. In een sabbatsleven maak je keuzes waarin je die schepping niet verder onder druk zet, maar tot bloei laat komen.”

Dat klinkt idealistisch. Hoe wilt u mensen daartoe aanzetten?

„We hopen christenen te inspireren door aanstekende verhalen te delen van christenen en kerken die God willen volgen en daarin keuzes maken. Maar ook door bewustwording te creëren voor het leed van onze naasten en medeschepselen ver weg. Tuvalu, een eiland in de Grote Oceaan, waarvan het merendeel van de inwoners christen is, dreigt te verdrinken als gevolg van klimaatverandering. Christenen staan bekend om hun naastenliefde, maar strekt die zich ook uit tot broeders en zusters op dat eiland?

Ds. B. van der Graaf pleit er in een interview op onze website voor om meer rust in het dagelijks leven in te bouwen en de vakantie niet onze sabbat te laten zijn. Ook stelt hij dat het grote gevolgen heeft als je je kaarten zet op aardse schatten, op geld en goed. Laten we niet ons heil zoeken in een groter huis, een hoger bedrag op onze spaarrekening of een verre vakantie. Ook ik doe daaraan mee. We hebben net onze zomervakantie geboekt en daar kijk ik enorm naar uit. Er zit een gulzigheid in onze economie die de aarde kapot maakt. Jezus nodigt ons echter uit voor een nieuwe manier van leven. Een leven in dankbaarheid en genieten van genoeg. Dat gun ik iedereen.”

Hoe geeft u zelf invulling aan het jaarthema?

„Ongemerkt was de zondag was voor mij een overloopdag geworden. Met klusjes waar ik doordeweeks niet aan toekwam, zoals de was wegwerken of een artikel lezen. Ik wil proberen om die wekelijkse rustdag meer recht te doen. Door naar de kerk te gaan en de schepping te vieren, buiten te wandelen of te fietsen en vrienden te ontmoeten. Ik leef ook in zo’n ratrace en heb altijd haast. Op afspraken ben ik eerder te laat dan te vroeg. Dat wil ik veranderen. In een boek van John Mark Comer las ik het idee om voor een afspraak voor je gesprekspartner te bidden. Dat vind ik een mooie gedachte.”

Wanneer is dit themajaar voor u geslaagd?

„Als mensen zich laten inspireren, onder andere door wat ze lezen in onze nieuwsbrief en een nieuwe levensstijl omarmen. Wanneer ze rust en voldoening vinden in God in plaats van in geld en goed. Dan wordt de kerk een contrastgemeenschap. Dat begrip kwam ik tegen bij de Amerikaanse theoloog Stanley Hauerwas en dat sprak me erg aan. Wij, volgelingen van Jezus, zijn geroepen een tegenbeweging te vormen in een individualistische en jachtige samenleving die steeds meer wil. Zo kunnen wij iets van Gods Koninkrijk laten zien, zodat anderen daar ook naar gaan verlangen.”

__