Kerkblad GG classis A’dam

„Onlangs kreeg ik een verdrietig bericht. De vrouw die we nu drie keer hadden ontmoet, ieder jaar op eerste kerstdag in de dienst, was overleden. Ze werd altijd meegenomen door een dame die haar met Kerst opzocht en meenam naar de dienst. Mevrouw bleek verder geen familie of vrienden te hebben.

Op die woensdagmiddag was het zover. Ik kwam een kwartier voor aanvang van de rouwplechtigheid binnen in de kleine aula op begraafplaats De Nieuwe Ooster in Amsterdam-Oost. Er was niemand aanwezig, behalve de begrafenisonderneemster en iemand die de muziek af zou laten spelen tijdens de plechtigheid. Toen de plechtigheid zou beginnen kwam er een groepje oud-collega’s binnen en de dame die haar altijd meenam naar de kerkdienst aan de Looiersgracht.

Stil zaten we bij elkaar. De muziek werd afgespeeld. Rauw… met teksten zonder inhoud… leeg… verdrietig makend… en eigenlijk vooral: eenzaam!

Even was er een mooi moment. De dame die haar in onze diensten bracht, kreeg gelegenheid kort iets te zeggen. Ze vertelde hoe ze elkaar hadden ontmoet, ieder jaar met Kerst contact bleven houden en hoe mevrouw ernaar uitzag om naar de dienst aan de Looiersgracht te gaan. Ze opende haar Bijbeltje en las Psalm 103. Het groepje, overwegend seculiere collega’s, luisterde stil. Nog een laatste muziekstuk werd afgespeeld. In het Duits. Iets over de wens om een engel te zijn. Het klonk niet vriendelijk… donker en onheilspellend zelfs.

Even later liepen we achter de baar aan naar het gedeelte van de begraafplaats waar de gemeente Amsterdam eenzame mensen ter ruste legt. Collega’s liepen er, gezellig pratend, werkervaringen uitwisselend, achteraan. Bij het graf werd het echter stil. En werkelijk: er was aandacht toen we samen kort nadachten over Psalm 23. Ondanks dat David er diep doorheen moest in zijn leven, ervoer hij door de aanwezigheid van zijn God geloof, kracht, zegen en sterkte! We lazen samen hoe dit bij elkaar komt in dat scharnierpunt in vers 4: „Want Gij zijt met mij!” Wat een zegen om te mogen vertellen hoe deze troost beschikbaar is voor mensen die net als David op God hun vertrouwen mogen stellen, om Jezus’ wil.

Begrafenissen in Amsterdam: gelegenheid van Boven gegeven om Gods Woord te zaaien! Op hoop van zegen!
Toen we terugliepen kwam de begrafenisondernemer naast me lopen: „Ik ben eigenlijk wel nieuwsgierig naar het geloof als ik dit hoor!” vertrouwde ze me toe. „En… wat had ik graag dat gebed hardop meegebeden! Wat betekent dit geloof voor u?”

God gaf te zaaien… Hij bemoedigde…, door op dat zaaien deze vragen tevoorschijn te brengen. Bidt u mee om vrucht?”
Gelezen in het Kerkblad der Gereformeerde Gemeenten in de classis Amsterdam, bij de berichten vanuit evangelisatiepost ”Bij Simon de Looier”.