Na dertig jaar Randstad verhuisd naar de Achterhoek: „Wij hebben in drie jaar meer vrienden gemaakt dan in Utrecht”
Van Utrecht naar de Achterhoek. Frank (66) van der Pol en Yvon (71) Marree verhuisden van een hoekhuis met stadstuin naar een vrijstaande woning op een riant perceel. Alsnog hielden ze een flinke smak geld over.
„Het lijkt wel of de Tesla’s en Audi’s hier aan de bomen groeien”, zegt Frank van der Pol tegen zijn vrouw Yvon. Met „hier” doelt hij op de Utrechtse wijk Tuindorp, waar het stel dan al zo’n 25 jaar woont. De wijk met jarendertigwoningen is langzaam aan het veranderen in een heuse yuppenenclave: carrièremakende dertigers bepalen er in toenemende mate het straatbeeld. Tussen die jonge en rijke doelgroep voelen Frank en Yvon zich steeds minder thuis.
„Waarom wonen we hier eigenlijk nog?, dachten we op een gegeven moment” - Frank van der Pol, verruilde Randstad voor Achterhoek
In 1993 koopt het stel een hoekhuis in de wijk. „Ook toen al was die buurt populair”, zegt Van der Pol. Kosten: 325.000 gulden, omgerekend zo’n 165.000 euro. Omdat ze dat maar net kunnen betalen, trommelen ze al hun familie en vrienden op om te helpen klussen. Dat is een flink verschil met hoe jonge stellen het tegenwoordig aanpakken in Tuindorp, ziet de zestiger. „Het eerste wat nieuwe kopers nu doen, is het huis aan de achterkant 3 meter uitbouwen, de badkamer vervangen en een nieuwe keuken plaatsen.” En dat terwijl de prijs van de woningen tegenwoordig tussen de 7,5 ton en 1,2 miljoen euro ligt.
Niet alleen met de buurt, ook met de stad voelt het stel steeds minder binding. „Utrecht was vroeger groot genoeg om een stad te zijn, maar klein genoeg om een dorp te lijken. Dat is al lang niet meer het geval.” Daarnaast zijn allebei hun ouders overleden, hebben ze geen kinderen en willen ze allebei op korte termijn stoppen met werken. „Waarom wonen we hier eigenlijk nog? dachten we op een gegeven moment.”
Wensenwaslijst
Dus besluit het stel zo’n zes jaar geleden op zoek te gaan naar een ander huis. Drie jaar lang zoeken ze tussen Assen en Zevenaar (net boven Arnhem) naar hun perfecte plaatje. Van pittoreske boerderijtjes in het buitengebied tot nieuwbouwwoningen in het dorp: alles komt voorbij. Van een echte wensenwaslijst is geen sprake. Een grote tuin en een hobbyschuur zijn wel een pre. Op wonen in het buitengebied knappen ze uiteindelijk af. „Het is heel leuk om in de zomer op je fietsje een boodschap te doen. Maar in de winter moet je altijd met de auto.”
„We kregen flink meer woonoppervlak en een veel grotere tuin en alsnog hielden we 2 ton over” - Frank van der Pol, verruilde Randstad voor Achterhoek
Als ze in 2021 een vrijstaande woning in Ruurlo bezichtigen, weten ze het binnen enkele minuten: dit gaat hem worden. „We liepen nog een keer van buiten naar binnen en dachten: hupsakee, verkocht.” Het huis in Utrecht levert hun een flinke overwaarde op. Hoeveel precies wil Van der Pol niet kwijt. Maar de cijfers spreken boekdelen: „Ons woonoppervlak veranderde van 120 in 200 vierkante meter. En de tuin was niet langer 270, maar 1500 vierkante meter. En alsnog hielden we 200.000 euro over.”
Het huis in Utrecht van Frank en Yvon. Deze woning kochten ze in 1993 voor 325.000 gulden. beeld Frank van der Pol
Het vrijstaande huis in Ruurlo, gebouwd in 1989 met 200 vierkante meter woonoppervlak en een perceel van 1500 vierkante meter. beeld Frank van der PolDe sociale cohesie is wat Van der Pol vooral waardeert aan de Achterhoek. Persoonlijk contact met buren is er volgens hem nog volop aanwezig. „In Utrecht was dat vroeger ook het geval. Zo hadden we samen het groen in de straat in beheer, zodat je elkaar als buren nog af en toe ontmoette.” Maar jonge wijkbewoners hadden steeds minder zin om hun vrije zaterdag te besteden tussen het gemeentelijk groen. „Ze leken zich af te vragen waarom dat werk niet gewoon uitbesteed werd aan een hoveniersbedrijf.”
Plat praten
Zitten Achterhoekers wel te wachten op Randstedelingen? „Het hangt er erg van af hoe je jezelf opstelt”, zegt Van der Pol. „Wij hebben in de drie jaar dat we hier nu wonen meer vrienden gemaakt dan in de dertig jaar in Utrecht.” Hoe ze dat deden? „Meedoen is hier het sleutelwoord. We gaven een buurtfeest toen we hier kwamen wonen en doen mee met lokale verenigingen. We zijn echt ingeburgerd. Het scheelt ook dat we in Utrecht van weinig afscheid namen.”
Toch zijn er ook westerlingen die niet aarden in het oosten van het land. „We hoorden van een stel dat hier een huis kocht, het helemaal liet opknappen, maar toch niet kon wennen. Die woning stond binnen anderhalf jaar weer te koop.”
Daarnaast zijn er ook Achterhoekers die niet blij zijn met de komst van westerlingen. Ze zouden woningen wegkapen en de prijzen opdrijven. Volgens Van der Pol is dat onzin. „Randstedelingen zoeken vaak in een heel andere prijscategorie dan de autochtone bewoners. Voor het huis dat wij kochten was bovendien weinig belangstelling.”
Binnen een mum van tijd is het stel gewend in Ruurlo. Ze leren de volksaard waarderen en het plat praten verstaan. En belangrijker nog: ze weten om te gaan met de indirecte manier van spreken. „Als je een Achterhoeker vraagt of hij nog van zijn vrouw houdt, zegt hij: „Och, zee löp mien nog niks in de waege.” Oftewel: ze loopt me nog niet in de weg. Dan denk je bij jezelf: die relatie duurt niet lang meer. Weet je wat hij eigenlijk bedoelt? Dat hij zielsveel van haar houdt.”
