„Ik had net mijn spullen klaargezet toen ik een enorme herrie hoorde bij de deur”, herinnert Mariëlle zich. „Het was echt een afschuwelijk, extreem geluid. Ik dacht: dat is iemand die volledig door het lint gaat. Dat was ook echt zo. Ik stond gelijk helemaal aan.” Ze weet de hulpdiensten te bereiken en de politie te alarmeren. Ondertussen baant Kenzo zich een weg door de deur met een mes. Mariëlle beseft dat ze weg moet en rent naar het balkon. Ze klimt over de balustrade en bungelt daar uiteindelijk enkele minuten aan. Een keuze die haar leven heeft gered, zo weet ze later. Op een gegeven moment houdt ze het niet meer vol en valt ze.

Door de val loopt ze diverse breuken op en moet ze lange tijd herstellen. Ook mentaal krijgt ze een tik van het drama. In het begin is ze bang om alleen te zijn. „Ik realiseerde me dat iemand zo je huis binnen kan dringen. Dat kan gewoon. Gelukkig werd de angst langzaam wel minder.” Ook heeft ze lange tijd last van geheugenproblemen door een ernstige hersenschudding. Doordat er direct een rechtszaak volgt, is ze de periode na het misdrijf intensief met het gebeurde bezig. Het helpt haar de puzzelstukjes op hun plek te krijgen, wat ze fijn vindt, juist omdat ze door haar val diverse stukken van haar herinnering kwijt is.

De vraag waarom zij het overleefd heeft terwijl de andere twee vrouwen zijn vermoord, houdt haar ook nu nog weleens bezig. „Dat heb ik heel moeilijk gevonden. Tegelijk is het niet per se zo dat je bent gespaard omdat je nog een heel bijzondere taak krijgt in het leven. Mijn oom zei heel mooi: Mariëlle, je bent gespaard als moeder voor je kinderen, en als vrouw voor je man.” Ze put troost uit het geloof. „Ik heb gezien dat de Heere overal bij is en dat Hij op een bijzondere manier mijn leven leidt. Voor God loopt echt niets uit de hand, hoe erg en extreem het ook voor ons is.”