Ook abortus is zwarte bladzijde uit geschiedenis
In 2017 verscheen Rob Hartmans’ ”Zwarte bladzijden uit de vaderlandse geschiedenis”. Het boek gaat over politieke moorden, slavenhandel, kinderarbeid, Jodenvervolging enzovoorts. Ik voeg aan die zwarte bladzijden abortus toe.
In de Week voor het Leven (9 tot 17 november) voerden prolifeorganisaties campagne onder het motto ”Jij mag er zijn. En elk ongeboren kind ook”. Her en der werden met toestemming posters opgehangen. De boodschap riep al snel onbegrip en ergernis op. Onderwijsinstellingen verwijderden de plakkaten vanwege negatieve reacties. Abortus zou gecriminaliseerd worden en daarmee zou een mensenrecht geschonden worden. Dat scholen en universiteiten echokamers van seculiere links-liberale opvattingen zijn, is bekend.
Wij veranderden van een joods-christelijke in een humanistische samenleving. Niet God, maar de mens bepaalt de waarde van alles. Dan zet de mens zich dus op Gods plaats, aldus Moeder Theresa (1910-1997). Wij bepalen wie wel en wie niet zal leven. Zij noemde dat duivels. Onder invloed van de seksuele revolutie, de acties van onvermoeibare Dolle Mina’s, rebelse feministen en jaren van gedogen werd abortus op 1 november 1984 (veertig jaar geleden!) niet langer strafbaar gesteld.
Poolse politici schokten jaren geleden het Europarlement door abortus in verband te brengen met nazipraktijken. Grote verontwaardiging volgde. Een fundamenteel mensenrecht werd geschonden. Liggen de rechten van de vrouw niet vóór de conceptie en die van de vrucht daarna? Gespeelde onnozelheid is het verwijt naar prolifeactivisten: „Maar jullie eten toch ook eieren?”
De bijna 40.000 abortussen in 2023 in ons land weerspiegelen scherp onze visie op menselijke waardigheid. De Amerikaanse filosoof, theoloog en predikant Francis Schaeffer (1912-1984) sprak onomwonden van een „slachting van onschuldigen”. Kan een land dat oorlog voert tegen ongeborenen –iemand sprak van ”The silent Holocaust”- nog doorgaan voor beschaafd? Ooit werden zwarte slaven, Joden en Roma niet als mensen beschouwd; vandaag zijn dat de ongeborenen.
Wat zouden de profeten van het Oude Testament vandaag tegen ons zeggen? We kijken niet weg van persoonlijk lijden, van schrijnende situaties, van meisjes en vrouwen in nood, maar dat alles rechtvaardigt abortus niet. Opinies zijn aan verandering onderhevig. Roept de confrontatie met ongemakkelijke feiten niet om een ethisch reveil? Mocht dit schrijfsel ondertussen iemand in gewetensnood hebben gebracht, weet dan dat er bij God vergeving is om Christus’ wil.
