Het papieren gidsje, gekocht in een winkel in Enkhuizen, ziet er veelbelovend uit voor een geschiedenisliefhebber.  Het gaat vooral over oude gebouwen, grachten, stadswallen en een hofje. Overigens wel jammer dat diverse gebouwen in de steigers staan. Enkhuizen was kennelijk toe aan een opknapbeurt.

De start is bij de VVV, naast het treinstation. De route gaat naar de Buitenhaven, waar behalve wat oudere zeilschepen ook een moderne catamaran ligt. Daarna loop ik richting een van de meest beeldbepalende gebouwen: de Drommedaris. Deze stadspoort werd in 1540 gebouwd en deed onder andere dienst als gevangenis. Nu is het een cultureel centrum.

Langs de grachten gaat het richting een van de vele aparte straatnamen die Enkhuizen rijk is: Drie Groene Eikels. Andere straten op de route zijn Drie Zalmen en Hemeltje. Met zoiets op je visitekaartje krijg je geheid opmerkingen.

Langs de zeemuur, die langs het IJsselmeer staat, loop ik richting het Zuiderzeemuseum. Vandaar gaat het naar het historische stadhuis. Het standbeeld van arts Bernardus Paludanus is in trek bij vogels, vooral als toilet. Kerken, mooie oude koopmanshuizen en het Waaggebouw worden afgewisseld met krappe woninkjes. Langs een van de grachten staan enkele vroegere buitenhuizen van rijke Enkhuizenaren.

De route vervolgt via een waterpoort. Enkhuizen was in het verleden voor een deel alleen met schuiten te bereiken. Om vijanden op een afstand te houden, werd aan de kant van het platteland een wal met waterpoorten aangelegd. Aan de ene kant van de wal liggen volkstuintjes, aan de andere kant woonwijken. De wal wordt onderbroken door de mooie Koepoort. Via de Enkhuizer Zeevaartschool, waar in de tuin een zeilschip ligt, en door het stadspark loop ik weer richting het station. In een normaal wandeltempo is de 5,2 kilometer binnen een uur te doen. Maar met al het moois onderweg mag er gerust twee of drie uur voor worden uitgetrokken.