Op Urk, waar Wilma vandaan komt, werkt ze in eerste instantie in de zorg, als verpleegkundige. Dat past bij haar: werk op de achtergrond. „Ik zag mezelf niet echt de zending ingaan”, zegt ze. „Ik was een heel verlegen, rustig meisje.”

Toch gaat ze een aantal keer mee met een jongerenzendingsreis, eerst als deelnemer, later als leider. Langzaamaan groeit het verlangen om iets van het Evangelie te delen, met mensen op andere plekken in de wereld. Via een weg die soms ook lastig is, komt Wilma uiteindelijk terecht bij zendingsorganisatie GZB. Daarvoor wordt ze in februari 2023 uitgezonden naar Albanië.

Haar bezwaren worden een voor een overwonnen, vertelt ze in de podcast. Een van haar angsten was het leren van het Albanees: een vreemde taal die ook nog eens erg lastig is. Maar tijdens een reis naar Albanië krijgt ze daar vrede over. „Ik voer op een meer en zag in het midden ervan een kruis staan. Ik weet nog dat ik zo vervuld werd met rust en vrede. Ik heb eigenlijk nog maar één ding aan God gevraagd: Ja, maar die taal dan? Rust en vrede was toen voor mij het antwoord, en heel stil de fluistering van de Heere: Ook daarvoor geef Ik je alles wat je nodig hebt.”