Nederlandse, Franse en Belgische vissers zijn het eens geworden over vrijwillige beperkingen aan de zogeheten flyshootvisserij in het oostelijk deel van het Kanaal, de zeestraat tussen Groot-Brittannië en Frankrijk.
Het akkoord moet een einde maken aan de spanningen tussen vissers uit de drie landen, die zich al jaren in de periode oktober tot en met maart voordoen. Nederlandse en Belgische flyshootkotters zijn dan actief in het Franse deel van het Kanaal. Vooral kleinschalige Franse kustvissers vinden dat de buitenlandse schepen hun wateren leegvissen.
Bovenwettelijk
Visserijorganisaties uit de drie landen hebben bovenwettelijke afspraken gemaakt over technische specificaties van het vistuig, het visgebied en de visserij-intensiteit. De afspraken gaan maandag 18 november in.
Aan de eigenaren van de kotters is gevraagd het akkoord ook te ondertekenen. Voor alle 21 Franse en vier Belgische flyshooters is dat inmiddels gebeurd. In Nederland hebben 24 kotters een vergunning om het Kanaal te flyshooten. Voor twee van die schepen ontbreekt de handtekening nog.
Durk van Tuinen, beleidsmedewerker bij de Nederlandse Vissersbond, vertrouwt erop dat die nog volgen. Hij begrijpt dat sommige ondernemers moeite hebben met de afspraken, omdat die verder gaan dan de wettelijke regels.
Pijn
Zo is afgesproken dat er per twee weken maximaal acht dagen wordt gevist. Ook zullen de flyshooters „grote delen” van de Franse territoriale wateren (tot 12 mijl –ongeveer 22 kilometer– uit de kust) voortaan mijden om de kleinschalige lokale vissers te ontzien. „Vooral daar zit de pijn, want wettelijk hebben Nederlandse vissers daar gewoon toegang”, zegt Van Tuinen.
Hij hoopt dat met het akkoord de onderlinge spanningen tussen vissers uit de drie landen verleden tijd zijn. De afgelopen jaren deden zich diverse incidenten voor. Zo vernielden boze Franse vissers het vistuig van Nederlandse collega’s en werden in Boulogne-sur-Mer de banden van Nederlandse personenbusjes lekgestoken. Ook de dienstverlening aan Nederlanders in deze Franse haven liet volgens Van Tuinen te wensen over.
De flyshootvisserij door Nederlanders in de Franse kustwateren ligt al jaren onder vuur van milieuactivisten en kleinschalige Franse vissers. Die proberen via het Europees Parlement een verbod te bewerkstelligen. Van Tuinen hoopt dat het akkoord hun de wind uit de zeilen neemt.
Flyshooten is volgens de vissers een duurzame, brandstofbesparende techniek. In 2018 wisten lobbyisten een algeheel Europees verbod op een andere brandstofbesparende techniek te bewerkstelligen. Het leven in zee zou te lijden hebben onder de in Nederland ontwikkelde pulsvisserij (vissen met behulp van elektriciteit). Diverse wetenschappelijke onderzoeken hebben sindsdien juist positieve effecten van deze vorm van visserij laten zien.
De flyshootmethode –ook wel Schotse zegen genoemd– is een klassieke techniek die in de loop der tijd is verfijnd. Het schip laat lange kabels (zegentouwen) in een grote cirkel op de zeebodem neer. Recht achter het schip, aan de overkant van de cirkel, bevindt zich het net. De touwen, die kilometers lang kunnen zijn, rollen over de zeebodem en veroorzaken wervelingen die de vissen opschrikken. Terwijl de touwen met het net naar het schip worden toegetrokken, blijft de vis binnen de steeds kleiner wordende cirkel zwemmen en belandt uiteindelijk in het net.
Dikte kabels
De vangstcapaciteit van het vistuig is onder meer afhankelijk van de lengte, dikte en het gewicht van de lijnen en van de maaswijdte van het net. In het akkoord is afgesproken dat de kabels maximaal 3200 meter lang en 50 millimeter dik zijn en 2,2 kilo per meter mogen wegen. De lengte wordt na een evaluatie teruggebracht tot 3000 meter. De minimummaaswijdte van het net is 80 millimeter.
