Vanaf het moment dat Trump zich opnieuw kandidaat stelde voor het hoogste ambt in de VS, hebben critici een niet aflatende stroom vragen en speculaties de wereld ingestuurd. Kan iemand met zo’n reeks aanklachten aan zijn broek president van het machtigste land op aarde worden? Zal hij uit de NAVO stappen en Europa en Oekraïne in de kou laten staan? Zal de EU in een handelsoorlog met Amerika verwikkeld raken?

Veel kritieken eindigden met de stellige uitspraak dat de Amerikanen zo’n man nooit voor een tweede keer zouden kiezen. Dat bleek wensdenken, want de overtuigende overwinning van Trump is inmiddels een feit. En dus is het zaak om de nieuwe president na zijn aantreden op 20 januari op zijn daden en het al dan niet waarmaken van zowel beloftes als dreigementen te beoordelen.

De Amerikaanse volksvertegenwoordiging is lang genoeg verstikt geweest door partijpolitieke belangen

Dat zal overigens nog een kunst op zich zijn. Want de manier waarop Trump zijn ideeën uitdraagt en zijn beleid gestalte geeft, is onlosmakelijk verbonden met zijn persoonlijkheid. En zijn karakter en optreden zijn nu precies de zaken waar juist ook veel Amerikaanse christenen moeite mee hebben.

Tegelijkertijd zullen behoudende christenen maar al te blij zijn dat Kamala Harris verloren heeft. Want de VS zouden onder haar op ethisch gebied absoluut slechter af zijn geweest. De liberaal-seculiere agenda die de huidige vicepresident voorstaat, druist lijnrecht tegen Gods geboden en de scheppingsorde in.

De vraag is intussen wel op welke manier Trump straks zijn beleidsvoornemens zal uitvoeren. De Republikeinen behaalden bij de verkiezingen van dinsdag de meerderheid in de Senaat. Op basis van de prognoses ziet het ernaar uit dat ze ook het Huis van Afgevaardigden zullen domineren. Sinds de vorige ambtsperiode van Trump bestaat het federale hooggerechtshof bovendien in meerderheid uit conservatieve opperrechters.

Dat geeft Trump zeer ruime mogelijkheden om nieuwe wetgeving door te voeren of onwelgevallige regels af te schaffen. Enerzijds kunnen de nieuwe politieke verhoudingen ervoor zorgen dat de liberale koers van de vorige regering wordt omgebogen. Dat zou een aanzienlijke winst betekenen. Anderzijds bestaat het gevaar dat de traditionele scheiding der machten, die cruciaal is voor een democratische rechtsstaat, in het gedrang komt. De president kan zijn manoeuvreerruimte bovendien gebruiken om zich te vrijwaren van verdere juridische procedures tegen zijn persoon.

Tegenover die bezwaren staat dat de Amerikaanse volksvertegenwoordiging lang genoeg verstikt is geweest door partijpolitieke belangen. Democraten en Republikeinen gunden elkaar de afgelopen jaren nauwelijks het licht in de ogen, zodat het land af en toe amper fatsoenlijk te besturen was.

Hoofdredactie