Veldkamp moest woensdag in de Tweede Kamer het besluit verdedigen om een „afgebakende” groep Afghanen, die de Nederlandse ambassade en missie in Uruzgan (2006-2010) hebben beveiligd, niet naar Nederland te laten komen. Het vorige kabinet wilde dat wel. Volgens Veldkamp ging het slechts om „welwillende intentie”, waren ambtenaren tegen en lag er geen besluit in de ministerraad aan ten grondslag.

Volgens Veldkamp heeft zijn voorganger het ook niet op de juiste wijze bekendgemaakt. Het stond in een Kamerstuk „wat in wezen voor andere zaken was bedoeld”, namelijk in een document dat „met name (gaat) over Nederlanders die stranden in het buitenland”. Dergelijke kritiek op een voorganger gebeurt niet vaak. „Ik wil niets afdoen aan mijn ministeriële verantwoordelijkheid, maar daarmee verdient dit alles in mijn optiek geen schoonheidsprijs.”

De oppositie en militaire vakbonden hebben scherpe kritiek op het kabinet. Zij zeggen dat de Afghanen gevaar lopen en dat Nederland een ereschuld naar hen heeft. De bewindsman zei het daar niet mee eens te zijn. Er zijn „geen nieuwe feiten” gevonden die aanleiding geven om de Afghanen toe te laten, zei hij. „Wij voeren een ruimhartig beleid.”

De ‘afgebakende’ groep zou bestaan uit maximaal 48 ambassadebewakers en naar verwachting zo’n 150 beveiligers van de missie in Uruzgan, inclusief kerngezin zou het om minder dan duizend mensen gaan. Het kabinet heeft echter niet kunnen vaststellen dat er wraakacties tegen deze Afghanen zijn, verklaarde Veldkamp. Hij blijft oog houden voor schrijnende gevallen.

De oppositie was niet overtuigd. „De redenering is onnavolgbaar”, zei Jan Paternotte (D66). „Een slap verhaal”, oordeelde Don Ceder (ChristenUnie). Sarah Dobbe (SP) vond dat het kabinet het gevaar dat deze mensen lopen aan het „bagatelliseren” is. De coalitiepartijen scharen zich achter het kabinet. NSC vindt ook dat het „geen goed bestuur” was van het vorige kabinet en is blij dat schrijnende gevallen alsnog kunnen komen.