Broeder Post heeft met zijn schrijven over ”De crux van Alpha” (RD 12-10) een punt. Het is belangrijk om in het missionaire werk Bijbelse kernwoorden als zonde, schuld, oordeel en kruis niet uit de weg te gaan. Volgens Post gaat het in dit opzicht mis bij de Alphacursus.
Terwijl ik het stuk van Post las, moest ik denken aan de laatste Alphacursussen die in onze gemeente gehouden zijn. De gemeenteleden die leiding gaven aan de cursus, waren zich zeer bewust van hun roeping om het volle Evangelie te delen. Er werd enorm veel moeite gedaan om de Bijbelse boodschap uit te leggen. Regelmatig was er op de cursusavonden een verrassende onderlinge openheid. Vaak was de leiding verwonderd over wat de HEERE schonk: vrijmoedigheid bij de leiding en ontvankelijkheid bij de deelnemers. Na de cursus wilden diverse deelnemers meer leren over het geloof. Zij komen nu bij elkaar als vervolgkring. Enkele deelnemers bezoeken met regelmaat een kerkdienst. Ook hebben eerdere deelnemers door de jaren heen juist door Alpha de weg naar de kerk weer mogen vinden. Het voelt dan ook behoorlijk ongemakkelijk wanneer Post Alpha wegzet als bedrog.
Verbinding
Daarom een vraag aan hem: Zou het misschien ook kunnen dat we in het missionaire werk te snel Bijbelse kernwoorden als zonde, schuld, oordeel en kruis ter sprake willen brengen? Het volgende gevaar is mijns inziens niet denkbeeldig: dogmatisch kloppen onze woorden dan als een bus, maar ondertussen vinden we geen aansluiting meer bij onze tijdgenoten.
Post schrijft: „De woorden zonde, schuld, oordeel, kruis ben ik tot nu toe nog niet tegengekomen. Terwijl de rauwe werkelijkheid is dat we schuldig staan en na het sterven veroordeeld worden, tenzij we ons bekeren en geloven in de gekruisigde Christus.” Zou het kunnen dat we de rauwe werkelijkheid van vandaag te snel –en daarom te eenzijdig– verbinden met die van onze schuld voor God?
Ooit kwam er een Kananese vrouw bij de Heere Jezus. Ze kwam bij Hem met de nood van haar leven. Haar nood was op dat moment haar dochter, die ernstig door een demon bezeten was. Over rauwe werkelijkheid gesproken! De Heiland lijkt haar tot tweemaal toe af te wijzen. De vrouw van heidense komaf houdt echter aan. Ze spreekt met geen woord over zonde en schuld. Het opvallende is echter dat de Heere Jezus dat evenmin doet! Wat Hij wel zegt, is dit: „O vrouw, groot is uw geloof; het zal gebeuren zoals u wilt.”
Hele Bijbel
Tim Keller noemt in ”Centrum Kerk” zes verschillende manieren waarop de Bijbel niet-christenen oproept het Evangelie te geloven: 1. Kom tot God omdat je bang bent voor oordeel en dood; 2. Kom tot God omdat je verlost wilt worden van schaamte en schuld; 3. Kom tot God omdat je de waarheid aantrekkelijk vindt; 4. Kom tot God om je diepste onvervulde verlangens te laten vervullen; 5. Kom tot God om hulp bij je probleem; 6. Kom tot God omdat je ernaar verlangt dat iemand van je houdt.
De tweede manier sluit aan bij het punt van Post. De vijfde manier raakt aan de geschiedenis van de Kananese vrouw. Terecht schrijft Keller dat we uiteindelijk de mensen de hele Bijbel bekend moeten maken. Zodoende kunnen onopgeefbare Bijbelse kernwoorden als zonde, schuld, oordeel en kruis volop aan de orde gesteld worden.
De benadering van Keller geeft wat mij betreft aan het missionaire werk de nodige ruimte en ontspanning. Ik denk dat we daarmee ons voordeel kunnen doen.
Ten slotte wil ik graag broeder Post stimuleren om zelf een keer een cursusavond van een willekeurige Alphacursus mee te maken.
De auteur is predikant van de Hervormde gemeente te Goedereede.
