De Nederlandse staat is niet aansprakelijk voor onregelmatigheden bij de adopties uit Sri Lanka van acht mensen van 1983 tot en met 1990 door Nederlandse ouders. Dat heeft de rechtbank in Den Haag bepaald. De uitkomst van de rechtszaak schuurt met het „algemene rechtvaardigheidsgevoel”, aldus de rechtbank, en schuurt al helemaal met het individuele rechtvaardigheidsgevoel van deze acht mensen.
De zaak was aangespannen door acht in Sri Lanka geboren mensen. Hun adoptieouders maakten gebruik van de bemiddelingsdiensten van Stichting Flash, die in de jaren tachtig een aantal malen negatief in het nieuws kwam. Op basis van hun adoptiedossiers konden de acht niet achterhalen wie hun biologische ouders zijn. De rechtbank noemt dat een groot verdriet voor hen. Sommigen werden geadopteerd met een veronderstelde tweelingzus of -broer, maar DNA-testen wezen uit dat ze niet verwant zijn. Ook werden sommigen geconfronteerd met zogenoemde acting mothers, vrouwen die zich voordeden als hun biologische moeders, maar dat niet bleken te zijn.
Volgens de acht had de Staat door onder meer berichten in de media destijds moeten weten dat er bij adopties uit Sri Lanka, en in het bijzonder door Flash, sprake was van frauduleuze praktijken en babyhandel. De Staat had beter toezicht moeten houden bij de interlandelijke adopties, heeft fouten gemaakt bij de visumverlening en heeft onvoldoende gecontroleerd of de adoptiedossiers correct waren, zo vinden zij.
Het handelen van de Staat destijds moet volgens de rechtbank worden getoetst aan de hand van de normen en maatschappelijke opvattingen van toen. De toezichthoudende taak van de overheid bij interlandelijke adopties was toen beperkt. „Het ging vooral om toezicht op grond van de door vergunninghouders aan te leveren jaarverslagen. Hoe mager dat met de kennis van nu ook overkomt, dit was in feite alles wat toen nodig werd gevonden.”
Ook kan de rechtbank niet oordelen dat de Staat toezicht had moeten houden op de verzameling van afstammingsgegevens. „Dat bij de informatie in de adoptiedossiers nu terecht allerlei kritische noten kunnen worden geplaatst en de informatie achteraf vervalst of niet juist blijkt te zijn, maakt de Staat niet alsnog aansprakelijk voor de daardoor geleden schade.”
De visumverlening was volgens de rechtbank ook niet onrechtmatig. De rechtbank heeft geen fouten in de adoptiedossiers gevonden die zo erg zijn dat de Staat destijds geen visum had mogen verlenen.
