Jill vindt een olifant op straat. Een echte, die de kamer vult. „Mag ik hem houden?” vraagt ze. „Op straat?” reageert haar moeder, die net het plafond aan het verven is. „Dan moet je hem eerst wassen.” Jill vraagt het ook netjes aan papa. „Sst. Nu even niet Jill, ik zit in een vergadering”, zegt die.
Met ”Een geheime olifant” bedachten kinderboekenauteurs Leontine Gaasenbeek en Michel de Boer een humoristisch en herkenbaar verhaal, geïnspireerd door het Kinderboekenweekthema ”Lekker eigenwijs”. Het is uitgegeven als christelijke variant op het prentenboek voor die week. Nadrukkelijk christelijk is het overigens niet.
De titel suggereert dat Jill de olifant naar binnen smokkelt, maar niets is minder waar. Het zijn haar ouders die zonder op of om te kijken doorgaan met hun bezigheden en zo een olifant over het hoofd zien. Jill doet de olifant gehoorzaam in bad. „Ik mocht nooit een huisdier”, zegt ze tegen hem. „Ik ben zo blij dat ik je mag houden!”
Hoewel Jill haarfijn uitlegt waar ze mee bezig is als ze de olifant eten geeft en een bed voor hem regelt, dringt de werkelijkheid pas door tot Jills ouders als het huisdier door het plafond zakt. Daarop beloven Jills ouders voortaan beter te luisteren. De olifant moet naar de dierentuin, maar Jill mag alsnog een huisdier. Een hamstertje, of een vogeltje. Jill kiest. Maar niet iets met ”-tje” op het eind.
”Een geheime olifant” is een origineel en aantrekkelijk geïllustreerd prentenboek. Het bevat daarnaast ook nog een les voor alle ouders.
Een geheime olifant, Leontine Gaasenbeek en Michel de Boer; uitg. BCB; 32 blz.; € 7,95 tijdens de Kinderboekenweek
