Het Evangelie spreekt dan wel over „twee die één vlees zullen worden”. Maar vertegenwoordigers van ViSK (Politiek Links in de raad van de Kerk van Zweden) verklaarden in juli dat de kerk zich moest voorbereiden op het accepteren van alternatieve vormen van seksuele identiteiten, zoals polyamorie en aseksualiteit. Pas dan zou de kerk geloofwaardig kunnen stellen dat ze volledig achter het hele spectrum van lhbti+ staat.

Polyamorie is het hebben van meerdere consensuele relaties die seksueel of emotioneel van aard kunnen zijn. Volgens het christelijke dagblad  Vart Land bereidt ViSK een motie voor om in oktober en november in stemming te brengen. Doel is de officiële erkenning van polyamorie.

In de raad van de Zweedse Kerk zijn ook politieke en maatschappelijke groeperingen vertegenwoordigd. ViSK heeft 19 van de 251 zetels in het kerkelijke parlement.

„Het risico is dat we mensen vertellen dat ze welkom zijn in de kerk en dan blijkt dat ze dat niet zijn. Zo kunnen we ons als kerk niet gedragen”” - Linda Sjöö, opsteller van de motie over polyamorie

Volgens Linda Sjöö, de opsteller van de motie, is het belangrijk om specifiek diegenen te ondersteunen die zich identificeren als polyamoreus, omdat deze individuen zich buitengesloten hebben gevoeld van het leiderschap en de activiteiten van de kerk. „Verduidelijking is nodig. Want het risico is dat we mensen vertellen dat ze welkom zijn in de kerk en dan blijkt dat ze dat niet zijn. Zo kunnen we ons als kerk niet gedragen”, zegt ze in het officiële kerkblad  Kyrkans Tidning .

Inclusie

Sjöö vindt ook dat de Zweedse Kerk aandacht moet geven aan andere identiteiten die buiten de norm van monogamie vallen, zoals mensen die aseksueel zijn. Aseksualiteit wordt gedefinieerd als de afwezigheid van seksuele aantrekkingskracht. Theologe Lina Landström zei tegen Vart Land dat de kerk niet alleen mensen moet accepteren die zich identificeren als polyamoreus, maar hun ook moet toestaan om een ambt te aanvaarden.

Sjöö maakt deel uit van Vanstern i Svenska Kyrkan (ViSK), een niet-partijgebonden groep die is gericht op de nationale lutherse kerk. ViSK-leiders Anders Lundberg en Mats Berglund zijn op de hoogte gebracht van het voorstel en hebben besloten dit voorstel te accepteren als een officiële motie namens ViSK.

„Er heerst angst onder bepaalde groepen christenen. Ik zie niet in welk gevaar dit zou creëren”, zegt Lundberg. „Wij zijn voorstanders van een open kerk om gevoelige onderwerpen te bespreken. We willen deze groep mensen omarmen”, aldus Lundberg over degenen die zich identificeren als polyamoreus.

Berglund en Lundberg geven aan dat wanneer iemand pastorale begeleiding vraagt, hij of zij zich veilig moet voelen, en dat moet ook gelden voor de polyamoreuze gemeenschap als geheel. Ze benadrukken allebei dat een verklaring van de kerk als geheel nodig is omdat de standpunten van plaatselijke kerken niet duidelijk zijn.

„Er moet, kortom, acceptatie zijn”, zegt Berglund, de voorzitter van ViSK.

Consequenties

Beiden hebben ook benadrukt dat de opname van polyamorie de visie van de kerk op het huwelijk niet zal veranderen. „Deze stemming gaat niet over het huwelijk. Niemand van ons heeft dat voorgesteld.” Berglund wijst de kritiek van de hand: „Ik zie dat verband niet.”

Olof Edsinger, secretaris-generaal van de Zweedse Evangelische Alliantie (SEA), is het hier echter niet mee eens. Volgens hem is het aanvaarden van dit voorstel een logische stap nadat de kerk zich heeft losgemaakt van het huwelijk van man en vrouw. De enige geldige normen zijn nu nog zelfexpressie en seculier individualisme.

„Deze stap maakt deel uit van het grotere verhaal van de secularisatie van de Lutherse Kerk”” - Olof Edsinger, secretaris-generaal van de Zweedse Evangelische Alliantie

„Sinds enkele jaren hebben we priesters met relaties van hetzelfde geslacht”, zegt Edsinger tegen CNE.news. „Deze stap maakt deel uit van het grotere verhaal van de secularisatie van de Lutherse Kerk. Men ziet dit als onderdeel van een bevrijdingsproject, waarin men zich bevrijdt van de do’s en don’ts uit het verleden.”

Terwijl veel kerken alternatieve seksuele uitingen promoten, blijft de stem van kinderen erg zwak. Edsinger constateert dat de behoeften van ouders hierin altijd leidend zijn, niet de belangen van kinderen.

„In een homohuwelijk met kinderen zal er altijd één biologische ouder afwezig zijn. En in een polyamoreus gezin zal er veel verwarring zijn over ouderschap en ouderlijke verantwoordelijkheden. Zodra we het traditionele huwelijk verlaten, zetten we de deur open voor een heleboel problemen”, zegt hij.

Edsinger voegt eraan toe dat, wanneer we tegen de orde van Gods schepping ingaan, dit gevolgen heeft die weerspiegeld worden in latere generaties.

Liefde en aandacht

Hoewel voorstanders van polyamorie beweren dat kinderen meer liefde en aandacht krijgen als er meer volwassenen zijn, zeggen de auteurs van het boek ”Them Before Us”, Katy Faust en Stacy Manning, dat dit niet het geval is.

Lillian Hamman haalt in haar commentaar gepubliceerd in World News Magazine de gegevens van Faust en Manning aan. De bevindingen suggereren dat kinderen een hoger risico lopen om misbruikt te worden als ze geen biologische familie zijn van de volwassenen.

Jongeren zouden bijvoorbeeld veertig keer meer kans kopen om mishandeld te worden dan mensen die met twee biologische ouders opgroeien.

„Je kunt niet polyamoreus worden en dan boos worden als er problemen ontstaan. Het is vragen om een emotioneel rugzakje”” - Elisabeth Sheff, sociologe

Hamman wijst ook op het werk van sociologe Elisabeth Sheff, die zegt dat volwassenen last kunnen hebben van verschillende hoogte- en dieptepunten in de relaties die ze hebben. Hoewel Sheff een voorstander is van polyamorie, geeft ze toe dat de dynamiek van meerdere relaties voor extra uitdagingen kan zorgen en trauma’s kan veroorzaken.

„Je kunt niet polyamoreus worden en dan boos worden als er problemen ontstaan. Het is vragen om een emotioneel rugzakje”, zegt ze.

Kruispunt

Hoewel de Kerk van Zweden polyamoreuze relaties momenteel misschien niet officieel zal accepteren, ziet  Edsinger ook weinig tekenen van terugkeer naar het traditionele huwelijk. Al lang hoopt hij dat er een „vrije Lutherse Kerk” kan worden gevormd als alternatief voor de voormalige staatskerk, nu deze steeds meer seculiere waarden omarmt.

Samenvattend zegt Edsinger dat christenen en hun gemeenten moeten kijken naar de scheppingsgeschiedenis in Genesis 2:24, naar de woorden van Jezus in Matthéüs en Markus en naar de brief aan de Efeziërs om relaties te definiëren. Al deze Bijbelgedeelten getuigen van een man die zijn ouderlijk huis verlaat om zich met zijn vrouw te verenigen, waarna de twee één vlees worden.

Voorstanders van polyamorie verdedigen dat de Bijbel polygamie en andere diverse huwelijksrelaties bevat. Als antwoord hierop zegt Edsinger dat de verhalen uit het Oude Testament in hun context gelezen moeten worden, in een tijd waarin het huwelijk vooral een kwestie van materiële zekerheid was. De scheppingsgeschiedenis functioneert nog steeds als de norm en in Matthéüs 19:5 wees Jezus er Zelf op dat een huwelijk uit twee mensen bestaat. „Als je het onderwijs van Jezus leest, hoeft er geen twijfel te zijn.”