De seculiere tegenwind is goed voelbaar in de Engelse universiteitsstad Oxford. Toch weet de behoudende St Ebbe’s Church niet-christenen met het Evangelie te bereiken. „Als we de schoonheid van Christus zien, dan is dat het moment om naar buiten te treden.”
St Ebbe’s Church, in hartje Oxford, lijkt soms een orthodox eiland in een seculiere zee. De anglicaanse kerk haalde vorig jaar de nieuwskoppen omdat ze onder aan een lijst bungelde van kerken die „veilig” zijn voor lhbti’ers. De gemeente, die vast wil houden aan een Bijbelse visie op het huwelijk, verwacht van haar homoseksuele leden dat ze celibatair leven. Dat leverde een 1 op, op een schaal van 5.
De storm is inmiddels gaan liggen, zegt rector Vaughan Roberts –tijdens het wereldevangelisatiecongres– in een zaal van het congrescentrum in de Zuid-Koreaanse stad Incheon, terwijl twee Koreaanse christenen buiten het congrescentrum door een microfoon Bijbelteksten citeren en met grote gele borden tegen homoseksualiteit waarschuwen: ”Het grootste sociale kwaad”.
Dat is niet bepaald zijn manier om de veranderende opvattingen rond seksualiteit een halt toe te roepen. Maar Roberts is wel dankbaar voor de wereldkerk, die met meer dan 5000 mensen goed in Incheon vertegenwoordigd is. „De kerk in het Westen loopt het gevaar de klassieke visie op huwelijk en seksualiteit los te laten. Ze verliest haar moed, ze verliest haar duidelijkheid, en dat is desastreus. En dus houd ik heel veel van de kerk in het grootste deel van de wereld. Die kan voor ons een enorme aanmoediging zijn om vast te houden aan wat er in de Bijbel staat.”
Een deel van het probleem in Oxford, zegt Roberts, is dat mensen door de lhbti-index de indruk krijgen dat elke christen met een traditionele visie op huwelijk en seksualiteit op de een of andere manier homofoob is. „Nee, we houden gewoon vast aan de visie van Christus. Hij hield van iedereen, was erg gastvrij en had niet inclusiever kunnen zijn. Maar, hoewel Jezus zei: „Kom zoals je bent”, zei Hij niet: „Blijf zoals je bent.” Dat is voor iedereen, ook voor heteroseksuelen, een uitdaging.
Ik ben er heel open over dat ik me aangetrokken voel tot mensen van mijn geslacht en celibatair leef. Christenen zijn niet alleen geroepen om de waarheid te verkondigen; ze moeten ook genadig en liefdevol met anderen omgaan. Vaak is vriendschap de sleutel daartoe. Als iemand bij ons in de kerk komt, dan ontmoet hij een echte gemeenschap.”
Wat zien niet-christenen in St Ebbe’s?
„Er gebeurt bij ons heel veel om mensen met het Evangelie te bereiken, maar het belangrijkste is dat ze gegrepen worden door de schoonheid en het wonder van Jezus. En daarom prediken we Christus en bidden we of de Heilige Geest deze boodschap diep in hun hart brengt.
We gaan er altijd van uit dat er niet-christenen in de kerk zitten. En vooral sinds de coronapandemie komen er meer mensen die zoekende zijn. Uiteindelijk is het de soevereine God Die mensen trekt.
Uit de hele wereld komen jongeren naar Oxford om aan de universiteit te studeren. Die proberen we met het Evangelie te bereiken door gratis Engelse lessen aan te bieden en hen uit te nodigen voor een Bijbelstudie. Daklozen bieden we elke woensdag een gratis ontbijt aan. Ook wordt hun gevraagd aan een Bijbelstudie deel te nemen. Het is verbazingwekkend hoeveel mensen van die twee groepen daar ja op zeggen.
Verder moedigen we studenten aan om in een café, dus op een neutrale locatie in de stad, gesprekken te organiseren. Daar krijgen mensen dan ook het Bijbelse gezichtspunt te horen. En daar blijken studenten voor open te staan.”
Wat neemt u uit Zuid-Korea mee terug naar Oxford?
„Het is bemoedigend om te zien dat we als gelovigen één zijn in Christus en dat sommige uitdagingen waar we als westerse christenen voor staan, eigenlijk niet veel voorstellen. Zeker als je de vreugde ziet bij christenen uit andere delen van de wereld die het heel moeilijk hebben, die worden vervolgd.
Het grootste obstakel voor de Evangelieverkondiging in het Verenigd Koninkrijk zit niet in de cultuur om ons heen, maar in de harten van christenen zelf. Als we de schoonheid van Christus en Zijn Evangelie echt zien, dan is dat het moment om naar buiten te treden en de wereld met vertrouwen te vertellen dat Jezus de Heere is, de levende Redder.
„Het grootste obstakel voor de Evangelieverkondiging zit niet in de cultuur, maar in ons hart” - Vaughan Roberts, predikant in Oxford
We hebben ons te veel laten ontmoedigen door de seculiere wereld. Als christenen in Engeland getuigen van Christus, dan worden ze hoogstens als vreemd of een beetje extreem beschouwd. Maar op andere plaatsen in deze wereld lopen onze broeders en zusters het risico in de gevangenis te belanden en zwaar gestraft te worden. Waarom getuigen ze dan nog? Omdat ze een levendige relatie met Christus hebben. Laten we er dus steeds aan denken hoe geweldig het Evangelie van Jezus Christus is.”
