González vluchtte zaterdagavond naar Spanje, waar hij politiek asiel heeft aangevraagd. De presidentskandidaat was sinds de omstreden verkiezingen van 28 juli niet meer in het openbaar verschenen.

Na zijn vertrek werd bekend dat hij zich een maand lang had schuilgehouden in de Nederlandse ambassade in Caracas, waar González kort na de verkiezingen aanklopte uit angst voor politieke vervolging door het regime van Maduro.

Het vertrek van de oppositiekandidaat was te verwachten. Sinds de verkiezingen, waarvan González claimt de rechtmatige winnaar te zijn, wordt de presidentskandidaat beschuldigd van opruiing en samenzwering, onder andere. Begin vorige week vaardigde het Venezolaanse openbaar ministerie een arrestatiebevel tegen hem uit, reden voor González om het hazenpad te kiezen.

De ballingschap kan beschouwd worden als een overwinning voor het regime van Maduro, dat laat zien geen repressief middel te schuwen om aan de macht vast te houden. Zijn vertrek werd bekendgemaakt door vicepresident Delcy Rodríguez op Telegram (het platform X staat sinds augustus op zwart in Venezuela), die verklaarde dat Venezuela toegestemd had in zijn vertrek „ter wille van de vrede en politieke rust van het land”.

Andere getrouwen van het autoritaire regime waren minder diplomatiek. Procureur-generaal Tarek William Saab, hoofd van de juridische macht die opdracht gaf tot González’ arrestatie, noemde het ballingschap schertsend het „slot van een komedie”.

Onder toezicht

Het sarcasme verhult een strategie van repressie en intimidatie van het steeds autoritairder bewind. Op vrijdagavond omsingelden leden van de Venezolaanse gewapende macht de Argentijnse ambassade in Caracas, waar sinds maart zes oppositieleden ondergedoken zitten op verdenkingen van „terrorisme tegen de staat”, onder andere, en sloten de elektriciteit af.

De ambassade stond sinds augustus onder toezicht van Brazilië, nadat Maduro de Argentijnse vertegenwoordiging het land uitzette, in reactie op de uitspraak van president Milei die verklaarde niet „nog een fraude” van Venezuela te accepteren.

Zaterdag hief het Venezolaanse ministerie van Buitenlandse Zaken eenzijdig het Braziliaanse toezicht op, met de verklaring dat de diplomatieke missie gebruikt werd voor het „plannen van terroristische activiteiten en moordaanslagen op Maduro en vicepresident Rodríguez”.

Achteraf lijkt dat besluit vooral te zijn genomen om de druk op González op te voeren, die wel moest concluderen dat zelfs ambassades niet heilig zijn voor het chavismo, schreef de Spaanse krant El País.

Vergetelheid

De vraag is welke gevolgen González’ vlucht heeft voor de oppositie in Venezuela. Hoewel González vanuit Spanje verklaarde de strijd te zullen voortzetten, dreigt het lot van de vergetelheid voor de politiek leider in ballingschap.

Nu is niet González maar Maria Corina Machado de leider van de oppositie in Venezuela en de drijvende kracht achter de strijd voor een politieke transitie. Machado werd in januari uitgesloten van deelname aan de verkiezingen, waarna de oppositie de onbekende González (75) naar voren schoof.

„Edmundo zal strijden vanuit het buitenland met onze diaspora en ik zal dat hier blijven doen, met jullie” - Maria Corina Machado, leider oppositie in Venezuela

Maar in een land waar elke tegenstander van het regime elk moment kan worden opgepakt, en waar het regime de ballingschap van een presidentskandidaat als een daad van „rust en politieke vrede” beschouwt, rest er steeds minder hoop voor een democratische transitie.

Machado geeft nog niet op: „10 januari 2025 zal de gekozen president Edmundo González Urrutía worden ingehuldigd als constitutionele president van Venezuela. Edmundo zal strijden vanuit het buitenland met onze diaspora en ik zal dat hier blijven doen, met jullie.”