Hulpverleners redden een Urker gezin uit de puinhopen van een ingestort Duits hotel aan de Moezel. „God alleen alle eer.”
Meindert Visser uit Urk krijgt dinsdagnacht op zijn vakantieadres in Gulpen, Zuid-Limburg, een telefoontje van zijn dochter. „Vader, ons hotel is ingestort. U moet nu voor ons bidden.” Vader Visser reageert even vol ongeloof. „Je denkt dat het een grap is. Maar het was echt waar.”
Onverwacht stort dinsdagavond rond 23.00 uur het hotel Reichsschenke Zum Ritter Götz in, een pittoresk hotelletje uit de zeventiende eeuw met zestien kamers in het Duitse Kröv, aan de Moezel. Het drama treft zeker negen hotelgasten. Een man en een vrouw overlijden vrijwel direct.
De 26-jarige Mark Hoefnagel, de 23-jarige Edi Hoefnagel-Visser en hun bijna 2-jarige zoontje Jamie bevinden zich onder de slachtoffers. Urenlang zit het Urker gezin vast onder het puin. In een benauwde ruimte. Volledig afgesloten van de buitenwereld. „Ze hadden het idee dat er niets gebeurde. Ze konden niets zien en niets horen.” Buiten is de reddingsoperatie dan echter al in volle gang.
Visser kan later telefonisch contact leggen met zijn dochter onder het puin van het hotel. „Edi, wat dóé je?” vraagt Visser. Ze reageert emotioneel. In paniek. Zegt met haar zoon bekneld te zitten in het puin. „Ik heb gezegd dat ze rustig moet blijven”, zegt Visser. Edi kalmeert daarop. „Het is hier stikdonker”, zegt ze. „En er loopt allemaal vies water over de vloer.”
Waarschuwing
Edi vertelt door de telefoon dat de hoteleigenaar hen dinsdagavond ineens kwam waarschuwen. „Jullie moeten weg. Eruit, eruit!” Edi en Jamie spoeden zich vanuit kamer 12 via de gang naar buiten. Voordat ze de uitgang kunnen bereiken, stort hun verdieping in. Mark vertrekt iets later uit hun hotelkamer en raakt nog ernstiger bekneld op de inmiddels al verder ingestorte gang.
Visser geeft gehoor aan de oproep van zijn dochter voor hen te bidden. „We hebben de Heere aangeroepen. We hebben het leven over al onze kinderen uitgesproken en de machten van de duisternis, van de dood, bestraft in Jezus’ Naam”, vertelt Visser. „Het is gelukt. Een prachtig moment.” Meerdere Urkers in Kröv houden een kringgebed voor de slachtoffers. Ook in Urk bidden dorpsgenoten voor redding.
„De redding van onze kinderen is zo’n wonder; God alleen alle eer” - Meindert Visser, vader van slachtoffer uit Urk
Plaats des onheils
Visser en zijn vrouw spoeden zich vanuit Gulpen naar Kröv. Na een rit van twee uur arriveren ze. De hele nacht verblijft Visser op de plaats des onheils. „We stonden op 15 meter afstand van onze kinderen. Letterlijk 15 meter. Maar we konden niet bij hen komen. Superabsurd.”
Edi en Jamie liggen in de ingestorte gang, onder de deur van hotelkamer 7. „Dat is hun redding geweest”, geeft Visser aan. Edi moet negen uur lang in de benauwde, donkere ruimte op haar elleboog doorbrengen. Iets verderop ligt Erika, een Duitse evangelische vrouw, met haar hoofd in een kastruimte. „Ze hebben samen gebeden.”
„We stonden op 15 meter van onze dochter, maar konden niet bij haar komen” - Meindert Visser, vader van slachtoffer uit Urk
In een opvanglocatie in Kröv spreekt Visser een hotelgast die tijdig het gebouw heeft kunnen verlaten. „De vrouw vertelde dat ze een knisperend geluid hoorde. Vervolgens stortte de verdieping naar beneden.” Het reddingswerk komt snel op gang. Pakweg 250 hulpverleners komen in actie.
Reddingswerkers slagen er woensdagochtend in moeder Edi en haar zoon uit het puin te halen. „Ik zag dat Edi eruit getild werd.” Een brandweerman draagt haar over de puinhopen naar buiten. „Ze lachte en huilde tegelijk.”
Onderkoeld
Edi en zoon Jamie worden met een ambulance overgebracht naar het ziekenhuis in Wittlich. „Jamie is wat onderkoeld, maar het gaat goed met hem.” Donderdagochtend mogen ze het ziekenhuis verlaten. „Naar omstandigheden maakt het gezin het goed”, meldt Visser donderdag desgevraagd.
Toch zijn de zorgen om Mark groot. De Urker zit ruim twaalf uur bekneld onder het puin. Drie artsen proberen hem woensdagochtend ter plekke te stabiliseren. „Ik zag een infuus naar beneden gaan”, meldt Visser woensdag vanuit de auto, onderweg naar zijn dochter in het ziekenhuis. Edi maakt zich „grote zorgen” om Mark. „Hij had het erg benauwd.”
Rond 11.30 uur slagen reddingswerkers erin ook Mark uit de puinhopen te halen en naar de ic van het Brüder Krankenhaus in Trier te brengen. Met een gebroken arm en mogelijk een beschadiging aan zijn slokdarm. „Hij heeft bijna geen gevoel in zijn been en in zijn voet helemaal niet doordat deze zijn afgekneld.” Mark heeft zo veel afvalstoffen in zijn lichaam dat zijn nieren het niet aankunnen. De Urker krijgt daarom nierdialyse.
Mark heeft bijna 13 uur dubbelgeklapt onder het puin gelegen, in de buurt van Edi. „Ze hebben beiden de dood voor ogen gezien en hun einde zien naderen”, vertelt Visser. Mark heeft een psychische klap opgelopen door de gebeurtenissen. „Hij heeft veel pijn.” Afgelopen nacht heeft hij slecht geslapen.
Niet te bevatten
Visser kan woensdag, uren na de instorting, het drama nog altijd niet bevatten. „Een hotel met grote, dikke muren stort zomaar in. Heel absurd.” Mark, Edi en zoon Jamie kwamen maandag aan in Kröv voor een vakantie. „In een leuk hotelletje. Een hotelletje uit 1600-nog-wat”, vertelt Visser. „Ze hadden er echt zin in. En dan dit. In Kröv. Een dorp waar nooit iets gebeurt. Heel absurd.”
Donderdagochtend overheerst grote dankbaarheid. „Hun redding is zó’n wonder. God alle eer. We dienen een levende God. Soli Deo Gloria.”
