Ze wisselden een Boeing in voor een Cessna Caravan; hun bestaan in Nederland voor een verblijf in Kenia. Joost en Ruth de Wit stapten over van KLM naar de christelijke hulporganisatie Mission Aviation Fellowship (MAF) .
Wat een mooie organisatie, vinden Joost en Ruth de Wit als ze de vliegschool van MAF in Teuge bezoeken. Het echtpaar besluit de organisatie financieel te gaan steunen. Maar na dit bezoek kunnen ze MAF niet meer uit hun hoofd zetten. „Het vuurtje werd steeds heftiger”, blikt Joost terug. „MAF wil hulp en hoop brengen naar de uitersten van de aarde, om zo Gods liefde met mensen te delen. Wilde God dat we daar met onze expertise als piloot een bijdrage aan zouden gaan leveren?”
„Het liefst ontvingen we een briefje uit de hemel”, vult Ruth aan. „God sprak echter op een andere manier tot ons. Door preken en door een persoon die ons vertelde dat God ons alleen kan sturen als we bewegen.”
Geleidelijk aan wordt het voor het echtpaar duidelijk dat er bij MAF een nieuwe toekomst voor hen openligt. Hun baan bij KLM –waar Joost gezagvoerder is op een Boeing 737 en Ruth copiloot op een Boeing 777 en 787– laten ze achter zich.
Een jaar geleden doet het echtpaar hun verhaal in het Reformatorisch Dagblad. Ze zitten dan midden in een roerige periode van afscheid nemen, koffers pakken en trainingen volgen. Inmiddels wonen ze in een compound –een beveiligde woongemeenschap– van MAF in een buitenwijk van Nairobi in Kenia. Via een onlinevideoverbinding blikken ze terug op het afgelopen jaar.
Afhankelijkheid
Hun collega’s zijn geschokt als Joost en Ruth de Wit vertellen KLM te gaan verlaten. Toch is het voor het echtpaar duidelijk dat God hen op een andere plaats roept. „Ruth is met het christelijk geloof opgevoed; zelf kwam ik in 2020 tot geloof”, zegt Joost. „We wilden God dienen door onze talenten in de kerk in te zetten. Maar we beseften dat God meer van ons vroeg toen MAF op ons pad kwam.”
Het echtpaar zegt hun goedbetaalde baan bij KLM vaarwel. „Rationeel gezien was dat waanzin”, zegt Ruth. „Onze jeugddroom om piloot te worden op een passagiersvliegtuig was voor ons beiden uitgekomen. Maar misschien was juist dat een voorbereiding van God op onze tijd bij MAF.”
„„Jeugddroom om piloot te worden op passagiersvliegtuig kwam uit, maar misschien was dat voorbereiding van God op onze tijd bij MAF”” - Ruth de Wit, piloot
Het gezin is nu financieel afhankelijk van donateurs. „We handelden in het verleden altijd op eigen kracht”, vertelt Joost. „We hadden een vast salaris en als piloten zijn we echt controlfreaks en perfectionisten. Nu worden we gedwongen om naar Bijbelse principes te handelen door in afhankelijkheid van God te leven. We hebben een pagina op de website van MAF waar mensen ons kunnen volgen en steunen. Het is bijzonder dat er ook giften binnenkomen van personen die we niet kennen.”
„Als piloten zijn we echt controlfreaks; nu worden we gedwongen om in afhankelijkheid van God te leven” - Joost de Wit, piloot
Geduld
De strenge selectieprocedure bij MAF doorloopt het gezin voorspoedig. Daarna volgen ze trainingen in binnen- en buitenland. Afgelopen januari worden Joost en Ruth met hun twee kinderen –Naud van tien en Annemijn van zeven– naar Kenia uitgezonden. „We moesten wennen aan het leven in Afrika”, vertelt Ruth. „Maar het is hier veilig en we wonen hier goed. De kinderen zijn snel gesetteld en ze hebben het naar hun zin op de internationale school. Joost en ik zijn al snel weer gaan studeren, want onze Europese vliegbrevetten gelden niet in Kenia.”
De twee piloten slagen voor hun examens, maar met het aanvragen van de brevetten gaat veel tijd verloren. „Geduld is een vrucht van de Geest, maar dat heb ik hier echt moeten leren”, zegt Joost.
Inzicht
Wie denkt dat de overstap van een Boeing naar een Cessna Caravan zo gemaakt is, heeft het mis. „Het komt nu met vliegen meer aan op eigen inzicht”, vertelt Joost. „Er zijn hier veel hoge bergen waar we langs vliegen. Je moet oppassen voor wolken en onweersbuien. Landingsbanen liggen afgelegen en er is geen verkeersleiding die je door de wolken naar beneden loodst, zoals op Europese vliegvelden. Soms is een landingstrip ondergelopen of is er een termietenheuvel ontstaan. Je bent dan genoodzaakt naar een andere landingsbaan uit te wijken, terwijl je ondertussen alert moet zijn op je brandstofpeil.”
Stammenstrijd
Twijfel over hun keuze om hun bestaan in Nederland achter te laten, heeft het echtpaar niet gehad. „Ons geduld wordt wel op de proef gesteld”, zegt Ruth. „We zien dat onze hulp hier hard nodig is, maar we zijn nog niet volledig inzetbaar.”
„Ik train ook in Zuid-Soedan”, vertelt Joost. „Er is daar veel armoede. Kinderen die langs de landingsbaan staan, hebben letterlijk niets om het lijf, soms enkel wat reepjes stof. Onlangs landde ik op een vliegveld dat er netjes bij lag. Later hoorde ik echter dat de man die het vliegveld bijhield, vermoord was. Hij is slachtoffer geworden van een stammenstrijd, hoewel hij daar niets mee te maken had. Er is in dat land zoveel ellende en duisternis. Ik ben blij dat ik een beetje licht mag brengen. In Nederland zag ik op het nieuws weleens iets van de ellende in Afrika. Ik vond het erg, maar moest weer verder met mijn leven. Nu kan ik daadwerkelijk iets doen en dat is fijn.”
