Stippenkunst, zo wordt het pointillisme ook wel genoemd. Strikt genomen is dit geen kunststroming, toch is de techniek zo uniek dat ze in de geschiedenisboeken wordt opgenomen als op zichzelf staand tijdvak.
De schilders vermengen de kleuren niet, maar zetten de verf onverdund in stippen op het doek. Die stippen worden direct naast elkaar gezet en vormen van een afstand een volledige afbeelding zoals pixels een foto maken. Een optische illusie dus. De bevriende Franse kunstenaars Paul Signac en Georges Seurat ontwikkelden de techniek in de late 19eeeuw.
„De stippen worden direct naast elkaar gezet en vormen een optische illusie”
Ook de Nederlandse Vincent van Gogh en Jan Toorop maken gebruik van de stippeltechniek, zij het in grovere vorm. Van Gogh maakt niet de verfijnde stipjes die Seurat gebruikt op zijn schilderij ”Een zondag op la Grande Jatte” maar zet dikke streepjes verf naast elkaar. Daarmee wordt de optische illusie minder maar boet ”De zaaier” niet in aan zeggingskracht.
”Meisje zittend voor het huis” (1915), Co Breman. beeld Singer Shop Laren
”De zaaier” (1888), Vincent van Gogh. beeld Wikimedia
”Een zondag op la Grande Jatte” (1884), Georges Seurat. beeld Wikimedia
”De gouden hoorn” (1907), Paul Signac. beeld Wikimedia
”Duinen en zee bij Zoutelande” (1907), Jan Toorop. beeld Wikimedia
