In zijn kiesdistrict Clacton is Nigel Farage populair; „Hij is tenminste eerlijk”
Nigel Farage, de partijleider van anti-immigratiepartij Reform UK, dingt voor de achtste keer naar een zetel in het Britse Lagerhuis. Hij lijkt een goede kans te maken. Zijn kiesdistrict Clacton is in ieder geval enthousiast.
„Guess who’s back, back again” (vertaald: raad eens wie er terug is, weer terug). Op een bekend rapnummer komt Nigel Farage eind juni met een grijns de trappen af van de zaal in het Princes Theatre in de Oost-Engelse badplaats Clacton-on-Sea. De 800 aanwezigen juichen als vuurwerk het podium verlicht.
Farage, vooral bekend geworden door zijn probrexitcampagne, is terug op het politieke toneel. Zeven keer eerder poogde Mr Brexit, zoals zijn bijnaam luidt, tevergeefs een zetel in het Britse Lagerhuis te veroveren. Zijn achtste poging, als kandidaat voor het kiesdistrict Clacton, moet lukken, zo klinkt het in Clacton-on-Sea.
Niet zomaar koos de kersverse partijleider van anti-immigratiepartij Reform UK voor het kiesdistrict Clacton. In 2014 won probrexitpartij UK Independence Party (UKIP) –de voorganger van Reform– bij een tussentijdse verkiezing met Douglas Carswell er voor het eerst een zetel in het Lagerhuis. Twee jaar later, met het brexitreferendum, stemde driekwart van de kiezers in Clacton voor uittreding uit de Europese Unie. Nu zou Farage er op een relatieve meerderheid van 40 procent van de stemmen kunnen rekenen, blijkt uit peilingen .
Ook landelijk scoort Reform UK goed. Kranten spreken van een Farage-effect. In de peilingen stijgt de partij razendsnel en zou inmiddels op bijna 20 procent van de stemmen kunnen rekenen. In enkele kiesdistricten in Oost- en Midden-Engeland maakt de partij een goede kans om een zetel te winnen.
„De rijken worden rijker en de armen armer” - Caroll Perfect, inwoner uit het graafschap Norfolk
Klaagzang
Wat Reform UK zo populair maakt in Clacton? „Farage zegt tenminste wat hij denkt”, zegt Gary Meash, een pensionado die samen met zijn vrouw op deze zonnige namiddag op de Kings Prom, de boulevard langs het strand van Clacton-on-Sea, zijn spierwitte poedel uitlaat. „Andere politici draaien er omheen, Farage niet.”
„Hij is tenminste eerlijk”, zegt Dawn Jaggs, een witharige dame met zonnebril die op een bankje langs de drukke boulevard van Clacton-on-Sea zit. „Ik vertrouw Labour en de Conservatieve Partij niet.” Waardeloze partijen die niet om de gewone Brit geven, oordeelt Jaggs. „Alles loopt verkeerd in dit land.” „Rijken worden rijker en de armen armer”, vatten de pensionado’s Eric en Caroll Perfect het heersende standpunt samen.
Ontevreden is men in Clacton-on-Sea. En niet zo’n klein beetje ook. Een bonte klaagzang klinkt op de boulevard. Het onderwijs is te woke, bij de nationale gezondheidsdienst NHS moeten patiënten maandenlang wachten op een operatie en jongeren vertrekken uit de regio vanwege een schreeuwend tekort aan banen.
Voor de Perfects is vooral de oplopende immigratie reden tot zorg. Tijd voor iemand die de boel eens flink gaat opschudden, vinden ze. Dus gunnen ze Farage een kans. „Anders dan andere politici zegt hij het gewoon. Er komen te veel immigranten ongecontroleerd ons land binnen. Die moeten we opsluiten en terugsturen.”
„Ik heb genoeg gehad van al dat politieke geneuzel” - Walter Atwood, inwoner uit Clacton-on-Sea
Tweedjasje
Jarenlang was brexit het stokpaardje van Farage, nu is dat immigratie. Zijn partij belooft in het verkiezingsprogramma de „niet-essentiële immigratie te bevriezen”. Migrantenbootjes op het Kanaal wil Farage terugslepen naar Frankrijk. En om dat mogelijk te maken, wil Reform UK dat het Verenigd Koninkrijk uit het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens gaat stappen.
Naast andere opmerkelijke voorstellen, weet Farage –ondanks zijn kostschoolopleiding en enorme vermogen– vooral met zijn charisma het volk aan te spreken. Op Youtube is Mr Brexit een regelrechte hit. Het feit dat hij op campagnepad steevast de lokale pub induikt, maakt hem alleen nog maar populairder. Gehuld in een tweedjasje , een pint ale in de ene hand en een sigaret in de andere hand, fulmineert hij tegen de politieke elite.
Bananenmilkshake
Bij de campagneaftrap begin juni sprak Farage zijn weerzin uit over het „vergiftigen” van kinderen door de „wokeonzin” die hun op scholen wordt aangeleerd. Toen zijn lofzang over Clacton-on-Sea als „de meest patriottische stad van Groot-Brittannië” klonk, jubelden zijn honderden fans bij de Clacton Pier het uit. „Pak ze Nigel” en „We houden van je Nigel”, klonken de leuzen uit het toegestroomde publiek.
Niet iedereen in Clacton-on-Sea is echter van Mr Brexit gecharmeerd, bleek die dag op campagnetour. Nadat hij in de Moon & Starfish –de lokale pub van keten J.D. Whetherspoons– een biertje had gedronken, gooide een 25-jarige vrouwelijke omstander een verse bananenmilkshake over Farage heen – een onaangename Britse traditie die bekendstaat als ”milkshaking”.
Ook Walter Atwood, een pensionado die vanaf zijn bankje aan de Kings Prom over de Noordzee uitkijkt en voorheen altijd conservatief stemde, is cynisch over de partijleider van Reform UK. „Farage is een clown. Hij heeft wat weg van Donald Trump.” Sowieso heeft Atwood geen vertrouwen meer in enig politicus. „Ze strooien met beloftes die ze niet kunnen waarmaken. Ik heb genoeg van al dat politieke geneuzel.”
„Hij heeft zich nog niet bewezen”, erkent Caroll Perfect weliswaar. „Maar ik ben helemaal klaar met veertien jaar conservatieve regering. Die heeft van dit land een puinhoop gemaakt. Ik wil verandering en neig er dus sterk naar om op 4 juli te gaan stemmen op Reform UK.”