In heel Kenia gingen de afgelopen dagen burgers de straat op om hun ongenoegen te uiten over een wetsvoorstel dat voorziet in diverse belastingverhogingen. Dinsdag escaleerde de situatie toen de politie in de hoofdstad Nairobi het vuur opende op demonstranten die het parlement bestormden. Daarbij vielen zeker 23 doden.

De regering kondigde eerder al aan dat de belasting op brood niet omhoog zal gaan, maar daar namen de betogers geen genoegen mee. Zij vrezen dat zij door alle andere fiscale maatregelen die op de rol staan nog slechter kunnen rondkomen dan nu al het geval is.

President Ruto keurde deze week de inzet van leger en politie goed om met geweld een einde aan de protesten te maken. De Keniaanse ordetroepen hebben een dubieuze reputatie als het gaat om het neerslaan van onlusten en de behandeling van burgers.

Ook nu grepen leger en politie met harde hand in. Maar Ruto en zijn regering lijken zich toch verkeken te hebben op de felheid en de massaliteit van de protesten. De president maakte dan ook een radicale ommekeer in zijn benadering. Dinsdag noemde hij de demonstranten nog „criminelen”, maar inmiddels slaat het staatshoofd een veel gematigder toon aan. Hij beloofde zijn handtekening niet onder de omstreden belastingplannen te zetten. Daarmee lijken de wetsvoorstellen voorlopig van de baan.

Ook zegde Ruto toe het gesprek met Keniaanse jongeren aan te gaan. Onder hen bevindt zich de grootste groep ontevreden burgers en zij waren ook vooral degenen die de afgelopen dagen de straat op gingen. Zij worden hard geraakt door de belabberde economische situatie in het Oost-Afrikaanse land en vooral door de enorme werkloosheid. Verder kondigde de president bezuinigingen aan, te beginnen bij zijn eigen kantoor.

Met deze maatregelen mag de kou dan even uit de lucht zijn, maar ze lossen de achterliggende problemen in Kenia zeker niet op. Door jaren van corruptie en financieel wanbeleid staat het land aan de rand van economische ineenstorting.

En of de Keniaanse burgers genoegen nemen met de toezeggingen van de president, is nog maar de vraag. Zij hebben deze week gezien waartoe de protesten en het trotseren van de autoriteiten binnen zeer korte tijd kunnen leiden. Nieuwe betogingen staan gepland en inmiddels klinkt de roep om het aftreden van Ruto en zijn regering.

Intussen is het niet denkbeeldig dat de onrust in Kenia overslaat naar andere landen in Afrika die met soortgelijke problemen kampen. Op een continent waar bijna driekwart van de bevolking jonger is dan 35 jaar, is de ingehouden woede van de jongere generatie een factor waar zittende regeringen terdege rekening mee moeten houden.