Onrust voor christenen Manipur houdt aan: „Het is Gods genade dat we nog leven”
Een uitbarsting van geweld in de Indiase regio Manipur leidde vorig jaar tot de verwoesting van honderden kerken. Tientallen christenen kwamen om. Nog altijd suddert het conflict voort. „Het is alleen Gods genade dat we nog in leven zijn”, zegt ds. Hlun Tan.
Angstige momenten maakt ds. Tan in het voorjaar van 2023 door. Aan geweerschoten hoort de predikant hoe het geweld zijn huis nadert. Uiteindelijk ontspringt hij de dans, in tegenstelling tot zijn schoonfamilie. Een plunderende menigte bestormt hun woning. Net op tijd weet de familie zich in veiligheid te brengen, maar hun woning verandert in een puinhoop. „Mijn schoonmoeder heeft zo’n trauma opgelopen dat ze haar geheugen deels is kwijtgeraakt.”
De predikant is afkomstig uit Manipur, een deelstaat in het noordoosten van India aan de grens met Myanmar. Het is er nog altijd onrustig. Afgelopen maand vonden er vuurgevechten plaats tussen gewapende groepen, afkomstig uit Meitei- en Kukigemeenschappen. Deze twee etnische groepen zijn de hoofdrolspelers in het conflict. Twee Kuki-jongens werden gedood door Meitei en hun lichamen werden verminkt. De angst hangt nog in de lucht. „Wij hebben een vluchttas klaarstaan”, zegt de predikant.
Golf
Aanleiding voor de onrust die in mei 2023 losbarst, is een uitspraak van het hooggerechtshof in de deelstaat, die de Meiteigemeenschap als stam wil bestempelen. Deze status geeft bepaalde voordelen, zoals toegang tot overheidsbanen. Andere inheemse groepen uit Manipur willen niet dat de Meitei deze erkenning krijgen, omdat het al de dominante etnische groep in de staat is. Kuki’s wijzen op tientallen jaren van discriminatie en achterstelling die zij ervaren op allerlei terreinen.
Het protest leidt op 3 mei 2023 tot een golf van geweld door de overwegend hindoeïstische Meitei, gericht tegen de Kuki, die overwegend christelijk zijn. Daarbij komen meer dan honderd mensen om het leven, tienduizenden mensen worden van huis en haard verdreven, honderden kerken worden verwoest of leeggeroofd, terwijl ook tempels van Meitei in vlammen opgaan. Ook sommige Kuki’s grijpen naar de wapens.
Het conflict wordt vaak geduid als een etnische confrontatie tussen de Meitei en de Kuki. Maar in werkelijkheid zit hier een ideologie achter die niets moet hebben van christendom, stelt ds. Tan, zelf een Kuki. En dat is Hindutva. Dit hindoenationalisme droomt van een India waar alleen hindoes wonen. „Het gaat om religieuze vervolging.” Vanwege de gevoeligheid van de kwestie wil de predikant niet met zijn echte naam in de krant.
Medicijnen
Het christelijk geloof vormt een belangrijk onderdeel van de identiteit van de Kuki’s, zegt ds. Tan. Zij staan als tribale groep helemaal onderaan de maatschappelijke ladder, als zogeheten onaanraakbaren. Het christendom bracht hen in het begin van de twintigste eeuw echter een nieuw zelfbeeld. „De boodschap dat wij geschapen zijn naar het beeld van God, heeft weer mensen van ons heeft gemaakt. Het geeft ons hoop en waardigheid. Wanneer onze kerken worden verwoest, wordt onze identiteit ons afgenomen.”
„In de opvangkampen overlijden mensen door gebrek aan voedsel en medicijnen” - ds. Hlun Tan, predikant in Manipur
De situatie is nijpend voor veel Kuki’s. Tienduizenden bevinden zich in opvangkampen. Daar is een schreeuwend tekort aan basisbehoeften. „Er overlijden mensen door gebrek aan voedsel en medicijnen”, aldus ds. Tan. Kinderen blijven verstoken van onderwijs. Ook hebben de mensen geen mogelijkheid om in een kerk samen te komen.
Het heeft veel impact op christelijke gemeenschappen, ziet ds. Tan. „Waarom laat God dit toe, vragen mensen zich af.” Tegelijkertijd is er ook het besef „dat alleen God ons kan helpen”, zegt de pastor. „Als we op onszelf waren aangewezen, was het niet goedgekomen. Kijkend naar het achterliggende jaar, weet ik niet hoe we dat hebben overleefd. Het is alleen Gods genade dat we nog in leven zijn.”
De toekomst voor christenen in de regio ziet er somber uit, zegt ds. Tan. Maar bij de pakken neerzitten doet de predikant niet. Met behulp van een steenmachine die een vriend hem heeft beloofd, wil hij gemeenschappen weer opbouwen. „Het eerste wat we gaan maken, is een kerk. Dat is belangrijk voor ons. Morgen ga ik al kijken naar een geschikte locatie.”
De werkelijke naam van ds. Hlun Tan is bekend bij de redactie.