Niet alleen vooraf, ook na het zaterdag in Veenendaal gehouden convent maakt de massaal bezochte kerkvergadering de tongen los. De reacties lopen flink uiteen, afhankelijk van in welke hoek van de CGK je je oor te luisteren legt. „Zie je wel, die generale synodes van ons geven geen representatief beeld van hoe er in de breedte van onze kerken over gevoelige thema’s gedacht wordt”, is een van de geluiden die klinken nadat zaterdag bleek dat minstens 60 procent van alle CGK-kerkenraden elkaar meer ruimte wil geven, desnoods ook om vrouwen in het ambt van diaken of ouderling te hebben.

Ter rechterzijde uit men zich over precies diezelfde uitslag heel anders. Houdt het Christelijk Gereformeerd Beraad, een stichting die speciaal is opgericht voor bezinning op de spanningen in de CGK, zich nog even stil (het Beraad vergadert vandaag), individuele behoudende CGK’ers reageerden al wel. Het uitvoerigst deed ds. A.J.T. Ruis, predikant in Katwijk aan Zee, dat maandag op LinkedIn.

De voorganger haast zich om een stukje waardering uit te spreken voor „diverse mensen die zich hebben ingespannen om deze dag te organiseren. Hun ijver verdient respect”, stelt ds. Ruis. Dat alles neemt echter niet weg „dat teleurstelling en pijn bij mij de boventoon voeren”, schrijft hij.

Peilingen

Deels heeft dat te maken met de manier waarop zaterdag op het convent meningen werden gepeild. „Ik heb mijn oprechte twijfel bij een systematiek van vragen waarop je binnen een paar seconden moet aangeven of je het eens of niet eens bent met een soms niet optimaal duidelijke stelling.” De predikant noemt een concreet voorbeeld: „Je mag vier punten verdelen onder drie items die bepalend zijn voor je kerk-zijn: de belijdenis, de doop of de kerkorde. Niet zo vreemd dat de kerkorde er dan bekaaid afkomt, omdat veel mensen de punten niet willen weghalen bij belijdenis.”

Maar zijn voornaamste pijnpunt zit toch bij de belangrijkste uitslag van het convent, namelijk dat blijkbaar minstens twee keer zo veel kerkenraden voor meer vrijheid in het kerkverband zijn dan dat daar kerkenraden tegen zijn. „Dit laat zien hoe aangrijpend de situatie in ons kerkverband momenteel is! En niet alleen op het punt van vrouw en ambt”, schrijft ds. Ruis. „Zelf zag en hoorde ik de verslagenheid van door en door christelijke gereformeerde broeders die zo veel pijn hadden dat ze de lofliederen niet eens kónden meezingen.”