Het is een ruim huis, gebouwd rond 1970, aan een rustig straatje, tegenover een kleine speeltuin. De bewoners hebben uitzicht op een in fris blauw en geel geverfde schommel en glijbaan.

De twee vriendinnen, allebei 21 jaar, allebei werkzaam in de kraamzorg, zijn blij en dankbaar. „Meerdere mensen om ons heen dachten dat het ons nooit zou lukken om een huis te kopen”, vertelt Neline. „Dat is financieel echt niet haalbaar, kregen we te horen. Er werden ook vragen gesteld. Hoe moet het als je verkering krijgt? Zadel je de ander dan niet met problemen op?”

Soms vonden de jonge vrouwen de commentaren lastig, al waarderen ze oprechte bezorgdheid. „We hebben toch doorgezet.”

Ze weten dan ook wat ze aan elkaar hebben. Vijf jaar geleden leerden ze elkaar op hun opleiding kennen. Sindsdien doen ze veel gemeenschappelijk. Daardoor vertrouwen ze erop dat het delen van een huis hen goed zal afgaan. „We zijn samen op vakantie geweest en pasten op huizen van familieleden. Goede testen”, stelt Lianne.

Neline nam het initiatief. In haar ouderlijke woning had ze weinig ruimte ter beschikking. Omdat ze actief is als zzp-er, waardoor ze er een administratie op na moet houden, en mensen wil kunnen ontvangen, zag ze uit naar meer vierkante meters.

„Natuurlijk kwam ik er al snel achter dat woonruimte niet makkelijk te vinden is.” Ze informeerde naar de mogelijkheden om iets te huren, maar dat leverde niets op. „En in mijn eentje iets kopen, bleek onmogelijk. Daarvoor verdien ik simpelweg te weinig.”

Deuren

Gelukkig wilde Lianne ook graag op zichzelf gaan wonen. Samen onderzochten ze de mogelijkheden. „We stelden daarbij ons vertrouwen op de Heere”, zegt Neline.

De twee jonge vrouwen hebben ervaren dat er deuren voor hen open gingen. Dat zien ze als de verhoring van hun gebeden. Lianne vertelt dat ze in heel Zuid-Holland op zoek zijn gegaan. „Behalve in steden als Den Haag en Rotterdam.” De vriendinnen kregen goede adviezen van hun hypotheekadviseur, die een bank wist te vinden die met hen in zee wilde gaan. „Wij dachten in eerste instantie aan huren. We ontdekten echter dat kopen voor ons een betere optie was.”

Zo stuitten de twee vrouwen op het huis in Bleskensgraaf, een vriendelijk dorp met nog geen 3000 inwoners. Ze bleken niet de enige gegadigden. De eigenaresse koos echter voor hen, op grond van een brief die ze haar schreven.

Polder

Voor Neline veranderde er qua woonomgeving niet zo heel veel. Haar vorige woonplaats Gouderak is ongeveer even groot als Bleskensgraaf. Lianne komt uit Alphen aan den Rijn. Zij denkt dat ze die stad af en toe gaat missen, maar gelooft dat ze prima in een kleine plaats zal kunnen aarden. „Ik houd van rust en ruimte. De polder is hier vlakbij. Dat geldt ook voor de kerk. En er zijn hier winkels, al zijn dat er niet veel. We kunnen hier onze boodschappen doen.”

Huizen zijn duur. In Bleskensgraaf bleek het echter mogelijk om een woning te kopen voor minder dan 300.000 euro. „Omdat we de kosten delen, is dat goed te doen,” vertelt Neline.

Natuurlijk beseft ze dat er aan het samen kopen van een huis bepaalde risico’s zijn verbonden. „Als een van ons verkering krijgt, kan er een andere situatie ontstaan.”

Bang dat er dan problemen komen, zijn de vriendinnen niet. Volgens Lianne maken de twee nooit ruzie. „Er ontstaat wel eens een meningsverschil natuurlijk, maar dat is alleen maar gezond.”