De kerk is voor millennials meer dan een plek om elkaar te ontmoeten. Onderzoeker Jan Martijn Abrahamse: „De kerk is voor hen geen gezelligheidsvereniging.”
Daarmee staat de kerk hoog op het lijstje van deze millennials, de groep tussen de 25 en 35 jaar, zo laat het onderzoek van de Evangelische Omroep, de Christelijke Hogeschool Ede (CHE) en de Theologische Universiteit Utrecht zien.
Onderzoeker Abrahamse (37), lid van een baptistengemeente en lector theologie aan de CHE, hoort zelf ook min of meer tot de generatie van de millennials. Hij zou een andere, meer klassieke muziekkeuze maken dan zijn leeftijdsgenoten, maar verder herkent hij zich wel in de uitkomsten van het onderzoek. „Wat ik herken, is dat je niet op jezelf kunt geloven. Millennials vinden de kerk, de gemeenschap belangrijk. Maar ze worstelen wel vaak met de kerkgang, om ’s morgens vroeg uit bed te komen en te gaan. In een samenleving waarin je altijd iets te kiezen hebt –van je baan, je partner tot het brood dat je eet–, is het soms lastig om jaar in jaar, jaar uit trouw aan de kerk te zijn.”
Millennials zien de kerk vooral als een sociale gemeenschap. Maar voor ontmoeting en ondersteuning heb je toch niet per se een kerk nodig?
„Millennials vinden het sociale aspect belangrijk, maar ze verbinden dat wel nadrukkelijk met het geestelijke. Ze hebben de gemeenschap nodig, vooral omdat het daar over God gaat. Millennials zien de kerk niet als een gezelligheidsvereniging. Het gaat hen om samen bidden, zingen en naar de preek luisteren, om elkaar te bemoedigen.
We zouden deze generatie tekortdoen als we zouden zeggen dat ze puur horizontaal gericht is. De zichtbare gemeenschap op zondag is vaak een van de weinige dingen die hen voortdurend aan God herinneren.”
De coronapandemie zou onverwachts de betekenis van de kerk voor deze generatie hebben versterkt, stellen jullie voorzichtig. Maar ondertussen hebben andere leeftijdsgenoten afgehaakt. Hoe weegt u dat?
„Tijdens en na de coronapandemie ging het vaak over kerkverlating en het loslaten van gewoonten. Ik denk dat die ten dele ook hebben plaatsgevonden.
Uit Amerikaans onderzoek blijkt dat millennials sinds de coronapandemie juist weer meer naar de kerk gaan. Goed, wij zijn Amerika niet, maar ik zie wel om mij heen dat corona tot bezinning op de kerkelijke betrokkenheid heeft geleid. Ik sluit niet uit dat de coronapandemie minder dramatisch is geweest dan we soms denken.”
De weinig missionaire houding van de millennials is slecht nieuws voor de opdracht van de kerk om mensen met het Evangelie in aanraking te brengen.
„Die uitkomst verbaasde mij ook wel. Maar aan de andere kant is die ook wel weer logisch. De kerk is voor millennials, die vaak druk zijn met kinderen, een baan en andere dingen, een soort contragewicht tegen het leven door de week. Ze gaan echt voor zichzelf naar de kerk.
Dat klinkt heel egocentrisch, zei iemand in het onderzoek, maar ze bedoelde dat ze de kerkgang echt nodig had. „Als die kerk er niet zou zijn, dan weet ik niet hoe ik mijn geloofsleven vorm zou moeten geven.”
Wat kunnen kerkenraden met dit onderzoek?
„Het laat zien hoe belangrijk millennials de kerk vinden, een gemeenschap die hen helpt hun christen-zijn vorm te geven. De prediking moet hen uitdagen, toerusten voor het dagelijks leven. De preek mag best wat prikkelen. Ze hoeft geen bemoedigingsboodschap te zijn.”
