Steevast stuurde ds. Massad een mailtje naar alle contacten in zijn uitgebreide netwerk. „Bid alsjeblieft voor me, want ik ga weer naar Gaza.” Ondanks alle gevaren die een verblijf in de kuststrook met zich meebrengt, reisde de baptistenvoorganger met enige regelmaat naar het door Hamas bestuurde gebied – de laatste keer nog eind vorige maand. Maar door de oorlog die op 7 oktober uitbrak, na de bloedige aanval van Hamas-terroristen op Israël, zit een bezoek er voorlopig niet in.

En dat vervult de Palestijnse predikant met pijn en verdriet, vertelt hij vanuit de Verenigde Staten. Want het is de zoveelste keer dat zijn geboortegrond het toneel is van bloedig geweld tussen Israël en Palestijnse terreurgroepen. In een gebied waar de bevolking sinds 2007 zucht onder het bestuur van de radicaal-islamitische Hamasbeweging.

Vermoord

Vooral christenen hebben daaronder te lijden, ondervond hij aan den lijve. Massad, geboren in Gaza-stad, werkte na de middelbare school vier jaar in het al-Ahli Arab-ziekenhuis, dat dinsdag door een zware explosie werd getroffen. Tot hij een roeping kreeg om het Evangelie uit te dragen. Hij werd de eerste predikant van plaatselijke komaf in de gemeente van de Gaza Baptist Church. Twaalf jaar lang diende hij er.

Toen zijn goede vriend, gemeentelid en eigenaar van de christelijke boekhandel in Gaza, Rami Ayyad, in 2008 door Palestijnse terroristen werd vermoord, besefte de voorganger dat Gaza niet langer veilig was voor zijn gezin en besloten ze naar Jordanië uit te wijken. In 2016 verhuisde hij naar de VS, waar hij de ”Christian Mission to Gaza” oprichtte. Die organisatie zet zich niet alleen in voor christenen in Gaza, maar ook voor vluchtelingen uit de regio.

De huidige oorlog valt niet te vergelijken met eerdere conflicten in de Gazastrook, zegt Massad. Enerzijds vanwege de directe aanleiding: de gruwelijke aanval die Hamas op 7 oktober op het zuiden van Israël uitvoerde en de verstrekkende gevolgen die dat nog kan hebben. „Maar ook omdat deze oorlog het hart van de christelijke gemeenschap in Gaza raakt. In het verleden bleven de meeste huizen van christenen gespaard, maar nu zijn ook veel van hun woningen zwaar beschadigd of verwoest.”

Bijna alle christelijke gezinnen in Gaza hebben hun huizen verlaten, uit angst voor beschietingen en bombardementen, vertelt de Palestijnse predikant. „Ze hebben hun toevlucht gezocht in de Grieks-orthodoxe kerk van Sint Porphyrius en in de rooms-katholieke Heilige Familiekerk.” Die Grieks-orthodoxe kerk werd afgelopen donderdag getroffen bij een Israëlische luchtaanval op een nabijgelegen commandopost van Hamas. Daarbij zouden volgens de Palestijnse terreurbeweging diverse gewonden zijn gevallen. Het Israëlische leger erkende volgens de Britse omroep BBC dat „een muur van een kerkgebouw was beschadigd.”

Veilige plaatsen

In het verleden schuilden veel christenen in de Gaza Baptist Church op het terrein van het al-Ahli Arab-ziekenhuis, zegt Massad. Dat ook dat gebedshuis geen veilige plaats is, bleek dinsdagavond nog, toen een enorme explosie plaatshad op het terrein van het hospitaal. Alles wijst erop dat de ontploffing het gevolg was van een mislukte raketlancering door Islamitische Jihad, hoewel Hamas en veel media met de beschuldigende vinger naar Israël wezen.

Over wie er achter de aanval zit, wil ds. Massad geen uitspraak doen. Wel benadrukt hij dat juist medische instellingen tijdens een gewapend conflict veilige plaatsen zouden moeten zijn. „Ik heb gehoord dat de Israëlische autoriteiten de directie van het ziekenhuis hadden gebeld met de vraag om te evacueren. Aan die oproep is geen gehoor gegeven, omdat veel mensen juist daar hun toevlucht hadden genomen.”

Het antwoord op de vraag wie voor het bloedbad verantwoordelijk is, doet aan de menselijke tragedie ook niets af, benadrukt Massad. „Mijn hart is zwaar. Ik kan niet in woorden uitdrukken wat deze schokkende gebeurtenissen met me doen. Zoiets hebben we niet eerder meegemaakt. Zoveel Palestijnse burgers die het leven hebben gelaten. Ik kan alleen zeggen dat onze gedachten en gebeden met hun families zijn.”

Persoonlijk geraakt

De voorganger voelt zich ook persoonlijk geraakt. „Het al-Ahli Arab-ziekenhuis heeft een speciaal plekje in mijn hart. De geschiedenis ervan is nauw verbonden met mijn persoonlijke zoektocht in het geloof. In 1983 begon ik er als laborant, toen het nog het Baptistenhospitaal heette. Het is het oudste ziekenhuis in Gaza en de Gaza Baptist Church is op hetzelfde terrein, evenals de enige christelijke bibliotheek. Veel van ons hebben daar gekerkt, tot het te gevaarlijk werd tijdens de eerste Palestijnse Intifada in 1987. Ik ben in dat kerkje ook tot voorganger gewijd.”

Contact met gemeenteleden in Gaza is heel moeilijk, vertelt de predikant. „Ik probeer het elke dag weer. Maar veel verbindingen zijn kapot.” Hij roept daarom op tot onophoudelijk gebed voor christenen in Gaza. „Onze opties om te helpen zijn door de huidige omstandigheden zeer beperkt. We zijn vastbesloten naast onze broeders en zusters in Gaza te staan, hen met gebed, troost en bemoediging te steunen. We geloven in de kracht van gezamenlijk gebed.”

Grote zorgen

En gebedspunten zijn er genoeg, zegt Massad, die een hele lijst met verzoeken voor de voorbede naar zijn netwerk heeft gestuurd. „Bid voor een einde aan het conflict, dat Gods vrede mag zegevieren en het lijden zal eindigen”, staat bovenaan. Gebed om bescherming van burgers, zowel in Israël als in Gaza – „speciaal voor onze broeders en zusters in Christus”. Maar ook meer praktische punten. Zoals het toelaten van humanitaire hulp in de Gazastrook. Want nog steeds is de grensovergang tussen Egypte en de kuststrook niet geopend, waardoor tientallen vrachtwagens met hulpgoederen al dagenlang tevergeefs wachten om naar binnen te mogen.

Grote zorgen maakt de Palestijnse predikant zich over de toekomst van christenen in de Gazastrook en in het Midden-Oosten als geheel. „Laten we bidden dat ze de kracht, moed en vrede in hun geloof mogen ontvangen in deze tijden van beproeving. Laten we ook zelf in deze donkere uren vasthouden aan ons geloof en vertrouwen op Gods voorzienigheid.”