Werkterrein dr. Hrayr Jebejian bestrijkt zeven Golfstaten

Dr. Hrayr Jebejian, directeur van het Bijbelgenootschap in de Golf, is een man met een multinationaal karakter.

Hij is een Armeniër, hoewel geboren en getogen in Beiroet (Libanon). Hij woont in Cyprus, heeft de Cypriotische nationaliteit, maar zijn werkterrein bestrijkt zeven Golfstaten: Koeweit, Bahrein, de Verenigde Emiraten, Qatar, Oman, Saoedi Arabië en Jemen. Jebejian spreekt Armeens (zijn moedertaal), Arabisch (de taal van zijn jeugd), Engels en Frans.

„Ik ben een derde generatie overlevende van de volkerenmoord die de Turken in 1915 op de Armeniërs pleegden”, vertelt Hrayr Jebejian. „Mijn grootvader en mijn vader werden gedeporteerd. Ze vestigden zich uiteindelijk in Beiroet. Daar werd ik geboren en daar studeerde ik, eerst landbouweconomie en daarna theologie.”

Het thema van de UBS-conferentie, ”Verzoening”, spreekt hem aan. „Verzoening is geen gebakken lucht, maar heeft alles met recht te maken. Zolang Turkije de Armeense genocide ontkent, kan er geen sprake van verzoening zijn. Ik koester geen wraakgevoelens, maar vraag wel gerechtigheid. Geweld levert alleen nog meer geweld op. Alleen als er recht geschiedt, worden conflicten opgelost. Dat geldt ook voor het Israëlisch-Palestijns conflict.”

Wat doet het Bijbelgenootschap in en voor de Golfstaten?

„Het Bijbelgenootschap houdt zich aan de wetten van deze streng islamitische landen. Dat betekent dat zij alleen erkende kerken van Bijbels voorziet. Daarnaast zijn er veel arbeidsmigranten: in Qatar en de Emiraten zelfs 99 procent van de bevolking. Speciaal voor hen bieden wij Bijbels in vele talen aan en alfabetiserings- en toerustingsprogramma’s, allemaal gebaseerd op de Bijbel. Door slechte arbeidsomstandigheden zijn deze Aziatische en Afrikaanse gastarbeiders vaak getraumatiseerd, ze voelen zich eenzaam en zijn psychisch beschadigd. De Bijbel kan ook dit deel van de wereld tot een betere plek maken.”

Beatriz Hupa uit Angola ontdekte de noodzaak van Bijbellezen

Meer dan 24 jaar is Beatriz Ferreira Pinto Hupa betrokken bij het Angolese Bijbelgenootschap. Beatriz woont in Luanda, waar zich ook het kantoor van het Bijbelgenootschap bevindt. Hoewel Beatriz ook een Afrikaanse taal kent, leest zij de Bijbel in het Portugees.

„Ik was 19 jaar toen wij in 1999 vanwege de oorlog naar Luanda verhuisden”, herinnert Beatriz zich. „Daar sloten wij ons aan bij de methodistenkerk en daar kwam ik in aanraking met de Bijbel. Pas toen ik bij het Bijbelgenootschap ging werken, kreeg ik een eigen Bijbel.”

Beatriz: „Ik leerde als klein meisje Psalm 23 op te zeggen omdat ik bang was voor het oorverdovende geluid van een treinfluit. Als er een trein in aantocht was, begon ik Psalm 23 te declameren: „O Senhor é meu pastor: nada me falta”. Dat gaf me rust.”

Een baan bij het Angolese Bijbelgenootschap was niet de eerste wens van Beatriz. „Ik had van een baan in de oliebranche gedroomd. Weet je, in Afrika is alles wat met de oliemaatschappijen te maken heeft big business, daar valt geld te verdienen. Maar een baan bij het Angolese Bijbelgenootschap betekende een laag salaris en werken in een armetierig gebouwtje. Niet alleen het gebouw, maar ook het Bijbelgenootschap was wat in verval. Pas toen ik dat wilde verbeteren, ontdekte ik de noodzaak van Bijbellezen en gebed, wat je dichter bij de Heere brengt. De Bijbel geeft antwoorden op alle levensvragen. Dat probeer ik mijn landgenoten bij te brengen, ook bijvoorbeeld jonge mensen die in het huwelijk willen treden. Voor mij is verzoening vooral het leggen van verbindingen. De Bijbel is voor mij bij uitstek het boek dat helpt om relaties aan te gaan.”

Mike Bassous: Verzoening in de Arabische wereld bevorderen

Mike Bassous is geboren in Beiroet, maar van Syrische komaf. Bassous, die eerder Syrisch-orthodox was, is inmiddels in Beiroet lid van de National Evangelical Church, een kerk met vele contacten in hervormd-gereformeerde kringen in Nederland.

Zijn loopbaan in het verzekeringswezen bevredigde Bassous niet. Na een studie theologie aan de Near East School of Theology werd hij directeur van het Libanees Bijbelgenootschap in Beiroet. Dit Bijbelgenootschap voorziet Libanon en omstreken niet alleen van Bijbels in het Arabisch, maar ook in het Armeens, Syrisch en Koerdisch.

Wat doet het Libanese Bijbelgenootschap in zo’n conflictzone als het Midden-Oosten?

Bassous: „Omdat Libanon vroeger onderdeel was van het Ottomaanse (Turkse) Rijk, was de maatschappij gebaseerd op het ”millet-systeem”. Dat is een soort gildesysteem waarbij alleen wordt gezorgd voor de eigen beperkte kring zonder enige bekommernis voor wat daarbuiten is. Welnu, de invloed van de Bijbel wordt vooral openbaar in de verzoening, het conferentiethema, wat in de Libanese context betekent: het gaan over die grenzen van de eigen groep en bruggen leggen naar de ander. Het Libanese Bijbelgenootschap publiceerde in het Arabisch de ”Vrede en Gerechtigheid Bijbel”, waarin 3000 teksten over vrede en gerechtigheid gemarkeerd zijn met een andere kleur. Deze Bijbel was een krachtig middel om verzoening te bevorderen, ook in het gesprek met andere religies.

Het gaat er niet om zo veel mogelijk Bijbels uit te delen. De eerste stap is een relatie opbouwen. We geven pas een Bijbel als de ander dat aangeeft.”