De opstellers beschuldigen in een manifest diverse landen van het verlenen van impliciete goedkeuring aan misdaden tegen de menselijkheid door Israël in Gaza, waarbij Israëlische leiders alle Gazanen als een legitiem doelwit zouden beschouwen. Dat de publieke opinie bij het oplaaien van het conflict tussen Israël en de Palestijnen na korte tijd kantelt in het voordeel van de Palestijnen, is op zich niets nieuws. Maar dat theologen de term genocide in de mond nemen waar Israël een strijd voert tegen een terroristische organisatie, is uiterst verwerpelijk.

Dat het manifest eenzijdig is, hoeft amper betoog. Er wordt kort gesproken over de afschuw die er bij de opstellers was toen ze hoorden van de gruwelijke aanval van Hamas op Joden. Daarna wordt uitvoerig ingegaan op acties van Israël die op z’n minst gezien zouden moeten worden als het aanzetten tot genocide, namelijk het geheel of gedeeltelijk uitmoorden van een bevolkingsgroep.

Lees ook

„Christelijk Collectief” tegen „genocide in Gaza”

De theologen schrijven dat ze niet kunnen zwijgen en zich moeten uitspreken. Een terechte conclusie. Christenen hebben namelijk veel te lang gezwegen bij antisemitisme dat uiteindelijk leidde tot de Holocaust. En sommige christenen zwijgen ook nu als het gaat om onrecht dat de Palestijnen wordt aangedaan. Blinde steun voor Israël waarbij iedere actie van het Israëlische leger wordt goedgekeurd, is evenmin christelijk of Bijbels te noemen. Dat christelijke theologen Israël echter beschuldigen van genocide, slaat werkelijk alles. Nog afgezien van het feit dat die beschuldiging onwaar is, durf je dan nogal wat te zeggen. Nadat er al zo’n 1300 Joden zijn afgeslacht door Hamasterroristen, neem je daarmee Hamas impliciet in bescherming.

Daarbij wordt er volstrekt voorbijgegaan aan de gruweldaden van Hamas tegen de eigen, Palestijnse bevolking. Israël heeft nooit gezegd dat iedere inwoner van Gaza vermoord moet worden. Maar feit is wel dat Hamas iedere Gazaan als menselijk schild gebruikt als ze dat nodig achten. Ze bouwen hun commandocentra niet voor niets onder wooncomplexen of ziekenhuizen. En waarom richten de opstellers van het manifest trouwens al hun pijlen op de Verenigde Staten en Europa, maar roepen ze Egypte niet op hulp te verlenen aan hun broeders en zusters in Gaza? Ook dat land kan namelijk de grens met Gaza –twaalf kilometer lang– openstellen voor hulpverlening.

Het manifest besluit met een citaat van de Zuid-Afrikaanse theoloog Desmond Tutu dat als je in situaties van onrecht neutraal bent, je de kant van de onderdrukker hebt gekozen. Voor de opstellers van het manifest geldt dat ze, door eenzijdig te zijn, impliciet de kant van de agressor kiezen. Daarmee nemen ze een grote verantwoordelijkheid, zeker door hun opstelling ook nog eens als christelijk te labelen.