De christelijke gereformeerde ds. P. den Butter is dinsdagochtend overleden. De emeritus predikant uit Veenendaal had diep respect voor het Woord, dat hij intensief bestudeerde en nog liever verkondigde.
Als predikant ben je niet meer dan boodschappenjongen, zei ds. Den Butter soms. Hij wist zich afhankelijk van zijn Zender. Voor de verkondiging hield de predikant zich veel met de exegese, de uitleg van het Woord, bezig. „Ik denk dat het belangrijk is dat de gemeente voelt dat ze met Gods Woord te maken heeft”, zei hij in 2005 na zijn emeritaat. „Daarom is een kenmerk van de prediking een besef van ernst.”
Paul den Butter werd geboren op 31 januari 1938 in Rotterdam. Na zijn studie theologie in Apeldoorn diende hij vanaf 1964 gemeenten in Gorinchem, Bunschoten, Toronto (Canada), Hamilton (Canada), Middelharnis, Urk, Driebergen en opnieuw Middelharnis. Na het overlijden van zijn vrouw in 1987 hertrouwde hij in 1991.
Een hekel aan vergaderen had ds. Den Butter niet. Binnen zijn kerkverband werd de predikant –groot van postuur en met een duidelijke visie– een gezaghebbend dienaar van het Woord. Vele malen werd hij afgevaardigd naar de generale synode, vaak had hij zitting in het moderamen, één keer was hij preses. Hij zette zich in voor de eenheid van gereformeerde belijders. Ds. Den Butter was een van de initiatiefnemers van de interkerkelijke Haamstedeconferentie.
Hij maakte zich ondertussen wel zorgen over de ontwikkelingen binnen zijn kerkverband. Ds. Den Butter signaleerde verwereldlijking en verwarring onder gemeenteleden, evenals een prediking die in zijn ogen oppervlakkiger en minder bevindelijk werd. Soms voelde ds. Den Butter, die nadrukkelijk de breedte van de kerk zocht, zich een vreemde in zijn eigen kerkelijk huis.
Ds. Den Butter onderging in 1999 een hartoperatie, sinds 2008 leed hij aan chronische leukemie. Telkens moest de predikant weer wat gezondheid inleveren. Maar juist in die periode bestudeerde hij intensiever de Bijbel, wat leidde tot het schrijven van verschillende studies over het Oude Testament.
Met zijn boek ”Volk tussen eeuwigheid en eenzaamheid” (1978), dat recent opnieuw uitkwam, vroeg de christelijke gereformeerde predikant in 1978 als een van de eersten binnen de gereformeerde gezindte aandacht voor de blijvende bijzondere positie van het Joodse volk in Gods heilshandelen. Ds. Den Butter schreef voor het behoudende christelijke gereformeerde blad Bewaar het Pand; voor de EO-radio behandelde hij tussen 2002 en 2007 Jozua en Richteren.
De gezondheid van ds. Den Butter was al langere tijd broos. Iedere nieuwe dag zag hij als bonustijd. Toch ervoer hij ouder worden niet als een last, maar als een voorrecht. „Omdat ik zie hoe de Heere me elke dag draagt.”
