Arjan van Tol, opleidingsmanager van de pabo, stond stil bij de gelijkenis van de farizeeër en de tollenaar, die is uitgebeeld op een van de glas-in-loodramen in de Sint-Janskerk. „Hoe is het met jouw gebedsleven? Want een christelijke leraar is toch een biddende leraar? Zijn we als collega’s en studenten dit jaar zo begonnen?”

De gelijkenis stelt ons voor de vraag hoe we bidden, legde Van Tol uit. „Bidden is spreken met de allerhoogste en rechtvaardige God. Tegelijk is dát het wonder: God, Die heilig en volmaakt is, nodigt ons uit met Hem te spreken. We mogen onze zorgen, vragen en dankbaarheid bij Hem brengen.”

Heb niet te slechte gedachten van de farizeeër, hield Van Tol de studenten voor. „Hij had een voorbeeldfunctie, bekleedde die zorgvuldig en was er tevreden over. Dat mag toch ook? Zijn wij niet soms te weinig trots op ons prachtige beroep? Wees er trots op student te zijn bij de Driestar; straal dat maar uit.”

De tollenaars stonden bekend als dieven, gericht op geld en goed, legde Van Tol uit. „Daarom staat hij niet voor in de tempel. Ik denk dat hij het liefst onzichtbaar had willen zijn. De tollenaar, vol verdriet over zijn zonde, bidt een eenvoudig gebed: wees mij, zondaar, genadig. Dat is alles, maar daar zit zoveel in. Hij heeft vergeving nodig én hij weet waar hij zijn moet. Denk je dat God zo’n bidder laat staan?”

Als christelijke leraar ben je een identificatiefiguur, stelde Van Tol. „Maar dat kan alleen als je het gebed van de tollenaar kent, als je je afhankelijk weet van God, als je Hem liefhebt boven alles en je naaste als jezelf. Een onmogelijke opdracht? Wel als je op jezelf ziet. Niet als je op Hem ziet, Die tegen jou en mij zegt: „Volg mij. Kom tot Mij, want armen vervul ik met goederen.” Dan mag je achter Hem aangaan en daarvan getuigen”, zei de opleidingsmanager.

Prof. dr. A. de Muynck, lector persoonsvorming bij Driestar educatief, sprak over het thema ”thrilling”. „Spanning heeft iets moeizaams en iets moois. In het woord ”thrilling” zit iets van nervositeit en angst. Maar als het Nederlandse woord ”trillen” erbij komt, dan zet dat je in beweging. Het is in die zin opwindend om hier met zoveel mensen een nieuw studiejaar te beginnen”, zei de lector.

„Het beroep wordt niet door iedereen als ”thrilling” ervaren. Je verdient minder dan in de business en je kunt geen carrière maken. Dat is het beeld. Werken met mensen is soft, weinig uitdagend en niet van belang.” Het tegendeel is echter waar, drukte de lector zijn gehoor op het hart: het werk vereist „enorme power. En daarom noem ik jullie helden. Economisch zijn jullie belangrijker dan voetballers en zakenlui. Jullie zijn degenen die de toekomstige predikanten en kerkenraadsleden leren hoe ze zich moeten gedragen.”

Dat is precies hoe de pabo-studenten moeten denken over hun toekomstige beroep, hield De Muynck zijn gehoor voor: „Je bent onderdeel van een groter geheel. Je zit er niet alleen voor jezelf, maar ook voor je medestudenten. Voel die verantwoordelijkheid. Laat ook informatie op je afkomen die je niet gelijk als relevant ervaart. Je moet jezelf de vertraging gunnen. Soms kun je iets niet gelijk in je stage gebruiken.”

In het christelijk leraarschap zit iets huiveringwekkends, besloot De Muynck. „Wie zijn wij dat we in de wereld een plek van God krijgen om iets te betekenen in Zijn Koninkrijk? Bedenk dat het leraarschap groter is dan de wereld van jouw zorgen.”