„3. Kerkelijke verdeeldheid is zonde

Als jonge oefenaar in Meliskerke lijdt ds. Kersten aan de zondige kerkelijke verdeeldheid in deze gemeente. Als een ware samenbinder herstelt hij de vrede. De geestelijke herkenning tussen Ledeboerianen en Kruisgezinden voedt het verlangen naar eenheid. Ds. Kersten is een van de stuwende krachten bij de samensprekingen en de Vereniging van deze kerkelijke groeperingen (1907). Het kerkverband van de Gereformeerde Gemeenten is geboren.”

6. Werk samen waar het kan

Ds. Kersten zet zich in voor onderwijs op gereformeerde grondslag. Het gaat om het zielenheil van de kinderen! Sommigen sturen hun kinderen echter liever naar een openbare school. Ds. Kersten staat aan de wieg van de Vereniging voor Gereformeerd Schoolonderwijs (VGS): het begin van de reformatorische zuil in onderwijsland. Hij richt ook de Staatkundig Gereformeerde Partij (SGP) op. Hij doorziet het gevaar van de ARP met zijn Kuyperiaanse cultuuroptimisme en bijbehorende staatkundige opvattingen. Het lidmaatschap van de Tweede Kamer vinden velen overigens niet passen bij het predikantschap van ds. Kersten. In de Kamerfractie werkt hij in goede harmonie samen met de Nederlandse hervormde ds. P. Zandt en de christelijke gereformeerde ir. C.N. van Dis.

Samenwerking is niet onbeperkt. Ds. Kersten is als man van kerkorde tegen alle ámbtelijke dienst buiten de grenzen van het kerkverband.

8. Wees toekomstgericht

Als ds. Kersten de Noord-Amerikaanse gemeenten bezoekt, merkt hij dat de jongeren niets begrijpen van de Nederlandstalige preek en de catechisatie. De predikant adviseert dringend: ga over op de Engelse taal, denk aan de toekomst van de kerk. Neem jongeren serieus. Ze zijn gebaat bij persoonlijke belangstelling. Investeer in de relatie. Zo geeft hij ook catechisatie. Het geeft verbinding en eenheid.

De laatste jaren van het leven van ds. Kersten worden overschaduwd door grote verdeeldheid die uitloopt op de scheuring van 1953. Diepdroevig. Daar ligt schuld. Wordt het doorleefd?

Ds. Kersten hoefde het niet meer mee te maken. Hij stierf in 1948. Wij geloven hartelijk dat hij de strijd te boven is. Samen met heel de triomferende Kerk mag hij juichen tot Gods eer. Ze loven en prijzen de drie-enige God. De triomferende Kerk beleeft een volmaakte eenheid in haar Hoofd, Jezus Christus.”

Ds. H.A. van Zetten uit Nieuw-Beijerland gaat in een speciale bijlage bij De Saambinder (orgaan van de Gereformeerde Gemeenten) in op de vraag wat „wij van ds. G.H. Kersten kunnen leren met het oog op de eenheid van de gemeenten.” Woensdag is het 75 jaar geleden dat ds. Kersten overleed.