Kerken in Dansk
Het is er dan toch van gekomen. Eind mei reisden we af naar Denemarken, voor de autochtonen Dansk. Per fiets verkenden we de eilanden Aero, Langeland, Täsinge en Møn. Hooguit eens in het uur signaleerden we een medefietser.
We nuttigden onze boterhammen bij een verlaten haventje of op een bankje met uitzicht op ongerepte natuur. Het was een bijna surrealistische ervaring voor burgers uit overvol Nederland.
En dan waren er de culturele verrassingen. In Kopenhagen wisten we aardig wat we konden verwachten, maar daadwerkelijk aan de Nyhavn staan is toch iets anders dan foto’s van die stek bekijken. Nog imponerender was de kathedraal van Roskilde, waar sinds de 15e eeuw leden van het Deense koningshuis worden begraven.
Toch was de simpele Godthabskirken in Odense een nog een grotere verrassing. De gemeente die er samenkomt, ontstond als Bijbelstudiegroep. We vonden de kleine kudde via internet, in dit opzicht een zegen. Zondag aan zondag een heilige, algemene christelijke kerk belijden is goed, iets van dat geloofsartikel ervaren is nog beter. We voegden ons bij een dertigtal Deense christenen, variërend van een vrouw in Vergadering van Gelovigen-kledij tot een oude baas met sandalen aan de blote voeten.
Vitus, de bescheiden jongeman die voor ons vertaalde, liet weten dat hij maar een secondant was. De vaste vertaler verbleef dit weekend elders. Na deze ontboezeming waren we verrast door zijn vlekkeloze Engels. Hij bleek lector aan de universiteit van Odense te zijn. Vanuit seculiere kring kwam hij zeven jaar geleden tot geloof. Hij huwde een behoudend Deens meisje. Anderhalf jaar geleden sloten ze zich aan bij de Godthabskirken, omdat ze het in de Evangelisch-Lutherse Kerk niet meer uithielden.
De ommekeer van voorganger Peter begon met het lezen van werk van de Deense filosoof en theoloog Kierkegaard. Later ontwikkelde hij zich geleidelijk in calvinistische richting. Deze zondag hield hij een gedegen preek over Romeinen 8. De dienst werd afgesloten met een sobere en eerbiedige avondmaalsviering. Het blijft bijzonder om met medechristenen uit andere landen en culturen de dood des Heeren te gedenken, in het uitzien naar Zijn wederkomst. Verkwikt reden we terug naar onze vakantiewoning.
De week erna kerkten we in Kopenhagen. Dat werd een grote desillusie. Dankzij internet beluisterden we aansluitend met dankbaarheid de preek van de visser die in onze thuisgemeente week aan week het net uitwerpt. Het bezoeken van buitenlandse gemeenten kan kerkelijke bekrompenheid verleren. En doet tegelijk het goede van eigen kring waarderen. Ook dát!
