Loyaliteit kan SGP-jongeren uitweg bieden
Er is wel degelijk eensgezindheid bij de SGP-jongeren, maar het is een vertroebelde eensgezindheid. Dat heeft drie oorzaken. Waar ook oplossingen voor zijn.
Het artikel ”Hoe de SGPJ langzaam veranderde in een slangenkuil” (RD 23-6) –een nogal scherpe en gedurfde veroordeling voor een jongerenorganisatie– begint met de stelling dat deze organisatie „in verval” is. De auteurs gaan hiermee kort door de bocht en stellen ook dat de eensgezindheid ver te zoeken is bij de SGPJ. Er wordt voorbijgegaan aan de mooie dingen die er zijn. Denk alleen al aan de bruisende SGP-jongerendag; vrijwilligers, enorm gemotiveerd, werken dag en nacht door om hier een geweldige dag van te maken. Of aan de lokale commissies, die met regelmaat inhoudelijke en gezellige avonden organiseren in het hele land. Hieruit blijkt dat er wel degelijk eensgezindheid is.
In het artikel wordt gesteld dat de eensgezindheid sinds 2019 is verdwenen. Dat er in de voorgaande bestuursperiodes in de beslotenheid ook geregeld van stevige onenigheid sprake was, wordt niet genoemd. Het verschijnsel is dus minder omvangrijk dan de auteurs betogen en het is niet van gisteren.
Toch is er sprake van een vertroebelde eensgezindheid. De eensgezindheid is er wel, maar wordt vertroebeld door een klein groepje beeldbepalende jongeren. Dit heeft een drietal oorzaken. Elke volgende oorzaak zit weer een laag dieper dan de vorige.
Allereerst de meest oppervlakkige oorzaak, het strijdtoneel van de 21e eeuw: Twitter. Op dit platform worden door een klein groepje leden stevige gesprekken gevoerd. Een stevig gesprek is natuurlijk geen probleem. Maar wat opvalt is dat deze gesprekken, wanneer zij face to face worden gevoerd, er een stuk vriendelijker aan toegaan. Deze leden bevinden zich niet alleen op de rechterflank, zoals het artikel betoogt. Ook ter linkerzijde wordt er oorlogsretoriek gebruikt. Dat er in stevige bewoordingen en op veilige afstand naar elkaar wordt ‘gekakeld’, is allerminst sierlijk, maar dat dit in de openbaarheid, buiten de veilige grenzen van een vereniging gebeurt, is verkeerd.
Daar komt nog bij (de tweede oorzaak) dat jongeren die stevig stelling nemen en dit met kunde in de media brengen veel aandacht krijgen. Ophef is helaas ook aandacht. Veel media vinden de verhalen van dit kleine groepje jongeren veel interessanter dan de genuanceerde en tijdloze standpunten van de SGP-jongerenorganisatie zelf. Toen het bestuur van de SGP-jongeren eind 2022 door de NPO werd benaderd voor een interview over nationalisme, kreeg het later te horen dat het interview niet afgenomen zou worden. Helaas, het standpunt was te genuanceerd.
Het is begrijpelijk dat, als je meer aandacht krijgt naarmate je extremere dingen zegt, dit de drang naar profilering stimuleert. Ook is dit voor leden een stimulans om standpunten zo chargerend en polemisch mogelijk te uiten. Er ontstaat vervolgens een situatie waarin enkele leden beeldbepalend zijn voor de SGP-jongeren, terwijl heel veel leden zich helemaal niet in dit beeld herkennen. De meeste leden zitten helemaal niet te wachten op politiek inhoudelijke vetes binnen de organisatie. Verreweg het grootste deel van de organisatie bestaat uit enthousiaste jongeren die het leuk vinden om samen evenementen te organiseren en andere jongeren warm te maken voor christelijke politiek.
Slangenkuil
Dan nog een keer het woord ”slangenkuil”. Bij dit woord komt onwillekeurig de gedachte aan Romeinen 3:13 naar boven. Paulus spreekt hier over de mens. Hij zegt dat er slangenvenijn is onder de lippen van mensen. Dit geldt dus niet zozeer de SGPJ maar álle mensen. Dit is de diepste laag van het probleem. We zijn allemaal sensatiezoekers. Zolang mensen behoefte hebben aan sensationeel nieuws, schrijven kranten en websites sensationele artikelen. En zolang media sensationele artikelen schrijven, stimuleert dit mensen om ophef te veroorzaken en ”zo stevig mogelijk in de wedstijd” te zitten.
Oplossing
Wat is de weg uit dit verval? Hier gaf Rody van Heijst, voorzitter van de SGP-jongeren, een passende oplossing voor: de Bijbel als leidraad in al je (politieke) handelen. Dat betekent soms ook zelfverloochening, of op een zachte en constructieve manier met elkaar omgaan.
Daarnaast vormen de SGP-jongeren een jongerenorganisatie. Heel veel leden hebben nog geen fulltime baan en zijn nog druk bezig met studeren. Het is dus logisch dat deze jongeren nog heel veel moet leren. En leren gaat met vallen en opstaan. Geef elkaar binnen een vereniging als de SGP-jongeren ook de ruimte om te vallen en om weer op te staan en neem elkaar niet direct de maat. Vergeven is hierbij belangrijk. En echt vergeven kan alleen vanuit een ootmoedige houding: de ander uitnemender achten dan jezelf.
De nieuwe beleidsnota van de SGP-jongeren heeft als thema ”Loyaliteit”. Dit is de derde weg uit de slangenkuil. Loyaliteit aan elkaar, zodat je medeleden niet aanvalt en afvalt. Zeker niet in de openbaarheid! Loyaliteit aan de vereniging, zodat je soms iets niet zegt omdat de vereniging dat van je verlangt. En bovenal loyaliteit aan het Woord. Dat is de échte oplossing.
De auteurs zijn oud-bestuursleden van SGPJ.
